Skírnir - 01.01.1833, Blaðsíða 8

8
ráíið hefCi staðráéiS aS láta tiilögum síuum frara-
kvæmt með harðri hendi, ef Hollendíngar tregð-
uðust leingr, og litiu síöar varS heyrum kunnr
sáttmálagjörníngr milli Frakka og Enskra, er iaut
a5 því, aö [>eir í sameiníngu skyldu lijálpast aÖ því
frægÖarverki aö kúga Hollendínga til fullnustu og
friöar viö Beigi; var paÖ allt i senn, aö Frakkar
sendu herskipaflota af staÖ til Spithead og hers-
höföínginn Geraril lagöi upp meÖ her raanna inní
Belgiu, og voru báöir eldstu synir konúngs meö í
herferöinni. Eptir að svo mikið var aðgjört, kom
fulltrúaráðiÖ saman aö nýu þann 19da nóvember,
en þegar konúngr var á leiðinni til samkomuhúss-
ins, til aÖ setja það með ræðu, einsog siðr er til,
var skotið á hann meö byssu úr mannþraunginni,
sem komin var saman á strætunum, varð konúngr
eigi sár, og setti hann fulltrúaráðið, einsog hvorgi
hefði ískorizt. Atburör þessi vakti almcnna áhygg-
ju og óvild, en eigi komst það upp, þó til væri leit-
að, hvör valdið hefði, en konúngr naut þeirrar full-
nustu að komast með vissu aö raun um að hann var
elskaðr af þjóðinni yfirhöfuö, er lukkuóskir, bænir
og þakkargjörð bárnst honum og fórn fram um allt
ríkið. Ræða sú, með hvörri konúngr setti fulltrúa-
ráðið, var einsog vant er, trúarjátníng stjórnarráðs-
ius, og fór í almennum orðnm yfir ástand ríkisins,
en minntist hvörki á umsátrs-lögmalið, ué á her-
togainnuna af Berry, er þá var uýliga gripin, og a5.
eins fáorðliga á Pólens prisund og ólukkur; þótti
þetta góðs viti fyrir stjórnarráðið, er einkum hafði
óttazt fyri aÖ umsátrs-lögmálið mundi draga dilk
eptir sig, er nú fórst fyri; síðau liefir eitt laga-