Skírnir - 01.01.1833, Qupperneq 68

68
elsku; hvað hefði ekki ioðurlandið, hvað heffei
ekki Island mátt vænta ser af lionum, hefði hon
um auönazt lengri aldr og stærri verkhríngr?
Hvað sorgligast er J»ó fráfall hans fyrir ékkju
lians, er lifði svo lukkuliga með honum, en nú
stendr einmana eptir og alls þurfi með tveimr
smá-böruum, hvaraf pað ýngra var 2 vikna þegar
faðir þess dó, og var skírt og lilaut nafn hans á
greftrunardeginum í viðrvist hans flestra hérver-
andi landa, er vísindiiðka; má J>að þó gleðja hana
í raunum hennar, að góðr Guð, sem vitjar ekkn-
anna og enna föðurlausu, hefir sendt heuni hugg-
un og hjálp í hennar einstæðíngskap, því ekki ein-
asta allir landar jBaldvíns sáluga liafa képpst hvör
við annann að styrkja og hjálpa henni eptir mætti,
heldr einnig hafa háskólans lærifeðr af sjálfsdáð-
um skotið saman töluverðum peníngastyrk handa '
henni, auk annara, er hafa sendt henni
gjafir án þess að vilja nefna sig; er þetta vottr
þess í hvaða áliti Baldvín sál. verið hafi liér, hve
sorgligt hans dauðsfall og hve stór hans söknuðr.
Gefi Guð oss marga hans líka að gáfum, iðjusemi,
dugnaði, hreinskilni, sannleikselsku og föðurlands-
elsku! hans minníng geymist í blessun og heiðri
meðal vor! hans dæmi veri Islandssonum til fyrir-
mindunar og eptirdæmis!
þetta var nú það markverðasta er eg hafði að
segja yðr frá Félags vors ástandi og högum hið
umliðna ár; hefi eg nú eigi öðru hérvið að bæta,
enn þakka yðr öllum sameiginliga, mínir félags-
bræðr! alla þá aðstóð, hvarmeð þér á þessu ári
hafið styrkt og eflt Félagsinshag, og [>á vorkunsemi,