Skírnir - 01.01.1842, Page 14

16
að vísu þjóÖir þær margar , er stjórna sér sjálfar
ab kallaÖ er, og kalla má í mörgc, en fímm þeirra
hinar voldugustu hafa þó tekið upp hjá sör aö
hafa nokkurskonar umsjón meÖ ástandi álfu þess-
arar; veröa því hinar smáu opt og tiðum að dansa
eptir pipu þeirra meir eður minna; en með því
uú Bretar eru ein af þessum fimm þjoíium — hiuar
eru Rússar, Austurrikismenii, Frakkar og Praussar
— og ein hin voldugasta þeirra, er auðseð, að á
miklu riður eigi einúngis Bretura sjálfum helöur
ogsvo öðrum þjóöum, hverjir menn þeir se, er
stjórni þar æðstu ríkis málefuum. Vigmenn eru
mannvinir og unna frelsi og endurbótum; er af
því ætíð uokkurn veginn auðráðið, til hvers þeir
myni koma frara, innan ríkis og utan; Torimenn
þar ámóti hugsa meir um sjálfa sig, og hatast
mjög við aliar umbreytíngar i stjórnar háttum
iunan lands; enda eru þeir flestir menn voidugir
og ríkir, og sjá þvi, að slikar umbreytingar royni
á endanum heldur leiöa til aðrira enn rifka veldi
sitt. þessu líkir eru þeir og í utaurikis stjórn
sinni, og er þar allt vansýnna að ætia á þá, enn
á Vigmenn. þegar gætt er að, hve ýmsar og
ólikar hvatir menn höfðu til að láta Torimenn
vinna sigur á Vigmönnum, og hversu bágt ráð-
herrum myni veita, að geta gjört öllum þeim svo
til hæfís, er þeir áttu sigur sinn að þakka, að
raörgum þeirra eigi kunni að þykja, sem þeir
gleyrai hagsmunum sinuin og láti þá sitja á hak-
anum, mætti menn halda, að stjórn Torimanna í
þetta skiptið eigi verði rajög langvinn, enda leið
eigi á löngu fyrri, enn Kartistar yfírgáfu þá aptur,