Skírnir - 01.01.1842, Qupperneq 15

17
Vigmenn fóru nú og að halda betnr eaman, enn
J»eir höfbu gjört fyrr , meöan þeir sátu að völd-
nm. |>aÖ eru lög raeÖ Bretum, aS fulltrúar þeir,
er ráÖherrar verÖa, missa vib það fulltrúa em-
bætti sittj verSa þeir því a8 vera valdir á ný, egi
þeir að geta haldið því; fór nú svo, að flestir
þeir ráðherrar, er fulltrúar höfðu verið fyrir fram,
voru aptur valdir til fulltrúa; þó urðu Vigmenn
valdir í stað nokkurra þeirra. Vigmenn báðu nú ráð-
herra að gjöra uppskátt, hvcrnig þeir vildi ráða
úr vandræðum manna og retta við fjárhag ríkisins,
því öll þörf bæri til þess, að skjót bót yrbi
ráðin á hvorutvcggja; myndi þeir því og hafa ein-
hver ráð á reibu höndum, er þeir svo hefði þver-
skallast við uppástúngum ráðherra hinna fyrri;
en ráðherrar kvaðust eigi enn þá liafa nógsamlega
hugsað það efni, mætti þeir eigi flasa að siiku ura
of fram, gæti þeir þvi ekki sagt um það að sinni
á meðan menn nú væri á þingi, yrði það að bíða
þess, er þeir á útmánuðunum aptur kæmi saman;
hagur manna væri nú og betri, enn fyrr, er þeim
hefði aukist traust til stjórnenda sinna; en til að
borga skuldir þær, er á fallnar væri, yrði þeir að
taka lán. Og svo fóru menu af þínginu, án þess
að uokkuð hefði verið gjört við kornlögin, eður
önnur ráð tekin til að bæta úr vandræðum alþýðu.
Var það skömmu fyrir vetur-nætur, er menn
skildu; leið svo það, er eptir var ársins, að alit
sat við hið sama; var víba mjög harðt manna ámill-
ura, og korn í miklu verði; ýmsir kaupraenn urðu
gjaldþrota; raenn áttu samkomur um allt land;
var á þeim einkum ræðt um korulögin; þeir er
2 “