Skírnir - 01.01.1842, Síða 32

34
er menn svo mjög færi á bak viÖ sig, hugsuðu
og, að ef þeir leti þetta svo búiÖ viÖ gángast nú,
myndi menu fara að gjöra fleira að ser fornspurð-
um, og því fremur, sem þetta eigi væri í fyrsta
skiptið, að gengið væri fram bjá ser; ofan á þetta
bættist og, að þeiin sjálfum var liinn mesti hagnrí,
að Ali hefði um sem frjálsast að leika á Egiptalandi
og Sýrlandi. Frakkar risu því upp í fyrstu, sem
einn inaður væri, og vildu reka þessa svívirðu af
höndum sér; var nú ógryuni hers safnað (herum-
bil 1,000,000 manns), þó vildi Tiers, er þá var
ráðherra Frakka konúngs, og um þær mundir
mestu réð þar, eigi byrja á ófriði fyrri enn í
nauðirnar ræki, og menn um of þrönguðu kosti
Ala jarls, en þá eigi heldur skyrrast við, að taka
hverju þvi drengilega, er á dyndi; þó var honnm
næst skapi að halda, að menn eigi myndi vilja
vinna það til fyrir málefni þetta, að steypa sðr í
nýtt Stríð við Frakka, og láta norður álfuna kom-
ast i uppnára þessa vegna; myndi þvi ógnanir þessar,
er menn sæi, að hugur fylgði máli, nægar til að
afreka Ala jarli viðsæmandi kjör; myndi þá og
hinar þjóðirnar, siður leika ser að því framvegis,
að fara á bak við Frakka, lieldur Ieita ráfca þeirra,
er eitthvert markverðt málefni aptur kæmi fyrir,
er þær vildi skera úr; meðan skyldi Frakkar fara
sinna ferða sör, og eigi leggja sig hið minsta i
framkróka raeð að verða aptur teknir í ffelag vold-
ugu þjóðanna. En svo fór, sem optar, að þegar
framiiðu stundir, dró mesta ákafan úr Frökkum,
er eigi varð úr striðinu; tók þeim og að þykja
herbúnaður sinn ærið kostnaðarsamur, og koma