Skírnir - 01.01.1842, Qupperneq 47

49
menn mjög ákafafullir, en ogsvo aö því skapi
lauslyiulir; hafi þeir því sjaldan fast niiÖ fyrir
stafui, heldtir hvarfli einiægt frá einu og til ann-
ars meÖ mikilli ákefð; þeir se fljótir á aÖ rifa
allt þa& niður, er þeini eigi iiki við, en tregir til
að byggja upp aptnr annaö í skarðið; þeir gjöri
ser að visu mikinn manna mun, en sé þó ófúsir
á að taka sér nnkkurn fastan oddvita, síst að þeir
fylgi honum til lengdar. Af þessu flýtur þá og-
svo að þeir skipta sér í ýmsa flokka, er sinn vill
hvað; á þingunum verða þeir að v/su að gánga í
tvo flokka , þvi annaö hvert verÖa menn að lialda
með ráðherrum eður setja sig móti þeim ; gjörast
þá einhverjir optast aðal oddvitar hvers fyrir sig;
má nú sem stendur telja Guizot óddvita ráðherra
flokksins, en Tiers Iiins; en þó ráðherrar beri
þar um stund hærra hluta, er af því engan veginn
ætíð Ijóst, að vilji þeirra sé hinn öflugasti meðal
|>jóðarinnar og síst að hann verði það til nokkurs
lángframa, því margir fulltrúar veita þeim fyrst
um sinn fylgi sitt meðan um smámuni eina er að
gjöra, en falla frá þeim óðara aptur, er eitthvert
mikilvægt málefni kémur fyrir. Og þó aðrir verði
þá ráðherrar fer allt á sömu leið, því bágt er að
finna þann flokkinn, er mannsterkari væri, enn
allir hinir, ef þeir slæi sér sainau, auk þess að
suma má aldrei kalla til valda, er þeir eru fjand-
menn konúugs eður þá konúngdómsins. þ>vi uær
liverr ósígur, er ráðlierrar bíða lýsir því, að kalla
má, vanmætti stjórnarinnar, er eigi verði ráðin
bót á, en slíkt hlýtur þá ogsvo að drepa álit
hennar í augum þegnanna, er þeir sjá að veldi
4