Skírnir - 01.01.1842, Qupperneq 54

úngiit' lánga ieugi aldrei ritað uafn sitt uudir
nokkurt bref raeS fullum bókstöfum, heldur hefSi
merki nokkurt er væri upphafs látinu D meö dá-
litlu þverstriki fyrir framan; og loksins hefði
'I'alleyrand verið varkárari enn svo, aS hann heföi
sleppt slíkum brefum viÖ nokkurn mann; menn
heféi þá oröiö aö stela |>eim upp úr hirðslum
hans á Englsndi; var og mælt, aÖ fariÖ hefÖi verið
aÖ rekistcfnast í því, en hætt viÖ, er sem best
8tóð; þókti mörgum þaÖ grunsamt og hitt allt
litlar sannanir vera, þó menn segði svo ; mun það
og liafa styrkt marga í trúnni, aÖ sagt var, að
aldavinur nokkur konúngs hefði grátiÖ fögrum
tárum, er honum vóru sýnd brefin sjálf á Eng-
landi; l/ka þókti mönnuni þaÖ undarlegt, aö sendi-
herra Frakka í Lundúnaborg eigi hefÖi veriÖ látinn
höfða undir eins mál móti þeim, er fyrstu brefin
lðt prenta þar; þar hefðl menn þó getaÖ reki§
sig úr skugga um, hvert brðfin væri fölsuð eöur
eigi; hvernig sem á öllu stæði, yrÖi slíkt aö verða
Frökkum þeim til afsökunar, er eptir á hefði
látið prenta þau; svo fór og að hvertveggi var
dæmdur siknsaka af máli þessu. En þó ráðherrar
væri illa ánægðir með dóm þenna, lötu þeir samt
ekki mál böfða móti konunni á Englandi, svo
sannað yrði sakleysi konúngs; heldur bönnuðu
þeir, að engin slík bref væri fremur flutt tilFrakk-
lands, ef hún leti prenta fleiri, sem frettst hefði.
Margir sendiherrar úr öferum löndum, er sátu í
Parísarborg, gjörðu gagngjört sendimenn til drottna .
sinna, til að segja þeim frá mála lokunum; svo
mikils verðt þókti þeim þetta. AuðvitaÖ er, að