Skírnir - 01.01.1842, Qupperneq 55
57
margir fjandinenn konúngs Iiaíi fagnað yfir dómi
|)essnm, og orðið svæsnari nú enn fjrr, sagði og
eitt blaðið um leið og það* kunngjörði dóminn:
að ef bréfin sönn væri, væri Frakka heilagasta
skvlda, að gjöra uppreist, tók [>að sér og titefni
til að tala um September mánaðar iögin, og kvað
|>aii vera komin frá sjáifu helvíti, og fleira annað
þessu iíkt sagfci [>að, enda var mál höfðað móti
[)ví, og því meðal aunars géfið að sök, að það
hefði syndgað inóti konúngi, er ábj'rgðarlaus væri
fyrir gjörðir sínar, og eigi talað með slíkri virð-
íngu um lögiu sem því bæri; en nefndar menn
sögðu það 8íknt saka fyrir hvorutveggju. Eigi
betri útreið fengu ráðherrar í annafc skipti, er nú
skal sagt verða. Mikils metandi mafcur nokkur
að nafni Pall Didier hafði gjört uppreist i héraði
því, er Isere heitir; var það ár 1816; uppreist
sú varð þó óðara sefuð aptur, en Didier komst
undan til Sarðiniu; þar Iieimtuðu Frakkar, að
hann væri sér fram seldur, og svo var gjört; létu
þeir þá dæma hann til dauða, og óðara drepa;
hefir margan furðað, hve mikill hraði var hafður
við að fulluægja dómi þessum;'hafa sumir hugsafc,
nð þeir, er fyrir gengust, inyndi hafa verið hræddir
um, að fleiri væri í vilorði með honum, er þeir
viidi að hann eigi fengi tóm til að gjöra uppskáa;
þó hafa nokkrir sagt, afc eigi myndi aðrir, enn
bændur einir hafa verið samsæris menn lians.
Til að hrynda þessu af honuin lét sonur Iians, er
heitir Simon Didier, prenta i blaði einu í fyrra
vetur, afc þeir, er faðir sinn hefði verið i sam-
særi við, hefði verið málsmetandi menn, hefði