Skírnir - 01.01.1842, Side 58

00
er [>eitn væri kennt um ; en [>ó [>au raeS aö spana
memi útí loptiÖ til óeyröa, kynni aÖ verða orð-
sök til að einhverstaðar kviknaði uppreist, [)á
væri slíkt engin landráð af þeirra liálfn, lieldur
bæri þá nefndarraönnum einum að skfera úr, hvert
þau með kðnningum þeim hefði unnið sfer til nokk-
urar hegníngar eður eigi. Sarat báru ráðherrar
hér í einu máli frægan sigur úr bítum. I sutnar,
er var, kom sonnr konúngs, hcrtoginn af Aumale,
heim til Frakklands úr herför sinni á Algier, var
honum lofað að koma með herflokk þann með
sfer, er liann [>ar hafði haft yflr að ráða ; konúngur
og drottnín'g urðu mjög fegin komu hans, því
hann hafði legið þar veikur og verið mjög hætt
kominn; var því mikið um dyrðir, er hann kom
til Frakklands og var líka sem hann færi í einu
sigurhrósi yfir land allt, uns hann kom til París-
arborgar, þar var slegið upp veglegustn veitsln
fyrir honum og liðinu; þetta þókti mörgum of-
mikil viðhöfn, þvf þó vera mætti, að haun væri
hraustur hermaður, hefði hann þó eingan þann
sigur unnið, er verfcskuldaði slíka viðhöfn ; margir
herflokkar hefði bariat eins hraustlega á Algier,
og herflokkur sá, er hann liefði haft fyrir að
ráða, og þó eigi verið tekið móti neinum með
slíku dyni; þar að auki þókti mönnum þetta mjög
óforsjálega gjörðt, er ókyrt hafði verið í París-
arborg nokkra undanfarna daga; fór og svo, að
þegar konúngs son var kominn nokkuð inn í borg-
ina, var skotið úr bissu á haun; þó hitti skotið
hann eigi, kom það i hest nokkurn, er annar
maður reið og datt hesturinn niður daufeur; sá