Skírnir - 01.01.1842, Page 67

nianus ; gengu [>eir fram í 14 eÖur 15 röbum, og
vtíru menn úr þjtíðliðinu viS báSa enda á þribju
hverri röS, til aS sjá um aS allt gæti gengiS í
iagij allra aptast komu aptur menn af [ijtíSliði,
vóru þeir að töiu á fimta tug j Iikförin var án
allrar viðhafnar og einn prestur fj'Igði með. MeS-
an á líkförinni stóð, vóru herraanna flokkar settir
hðr og hvar, skyidi þeir gæta þess, aS engar ókyrSir
kviknaði J en þess þurfti eigi við, því raönnum var
annað í skapi.
Frá Rússum.
MeS þjtíðum þeim báðum, er nú vtíru taldar,
eru konúngum eigi gefin «li'k ráð yfir þegnura sín-
um, aS þeir megi fara meS þá eSnr málefni þeirra
eptir geðþtítta; verða þeir að hafa tii flests þess,
er þeir gjöra, samþjkkt ráðherra sinna, er ábyrg-
ist mtínnum, ef nokkuS tílöglcgt er í; en auk þessa
ræ&ur hvortveggi þjtíðin meðfram sjálf málefnum
sinum; eru því konúngar þar eigi meS öllu ein-
ráSir, heldur eru þær að nokkru leiti frjálsær.
ÖSru vísi er þessu háttað meS hinum þremur
voldugu þjtíðunum, er ver nú skulum til að segja
frá; þar verSur bæði hverr einstakur maður og
eins þjóSin öll, aS iáta að vilja drottna sinna, því
boð þeirra og bönn eru þeim í Jaga stað. — I
slíkum Itíndum er því von til, þtí þegnarnir minna
hugsi um landsins gagn og naubsynjar, eður skipti
ser af þeira, enn þeir gjöra í hinum löndunum;
mun og mörgum liverjum þar þykja sl/kt sðr óviS-
komanda, og kalla þab tíþarfa afskiptasemi af sfcr,
ef þeir færi aS sletta sér fram í þab, er stjórn-