Skírnir - 01.01.1842, Síða 80

— m —
»6 ()t‘iin kostnnum, cr |<eir liaTa sett þeim. Pruss-
ar báuii mi komiiig að hann 'vilili láta af verðslan
þessari, eður þá, þó aldrei væri annað, lækka
verðlagið á saltinu, því svo væri það nú í miklu
verði, að fátæklíngar vart gæti liorið af að kaupa
það, st.æði og slíkt fjárrækt manna og nautpen-
íngsrækt mjög fyrir þrifum, og mörgnm yðnum
væri það til niðnrdreps. Að víso hugsuðu ein-
stöku inelin, að eígi myndi vel fara, ef konúngur
slepti hendi sinni af verðslun þessari, því hverr
gæti ábvrgst inöiiitum að salt yrði þá að fá ætíí)
til kaups? eður, þó það fengist, að það þá eigi
yrði selt við slíku ofverði, að fátæklingar yrði
með öllu án þess að vera? nú þará móti bæri
stjórnendur umbyggju fyrir, að það livervetna
fengist með bærilegum kjörum. þ>ví nær sem
allir vóru þó á því, að svo myndi um salt fara,
sem um allan þann annan kaupeyri, er margir
vilja ega, að alldrei vcrfcur nein þurð á, ef möiinum
er látið frjálst að verðsla með liaiin, þó enginn
annist, að hann sé ætið til kaups að fá, og ætið
er við því miuna verð, því fleirum sem leift er
að verðsla með liann; þóktust þeir og liafa annarra
ianda reynslu fyrir sör í þessu.
Um allt |>ýðskaland er prentfrelsi mauna
harðla 11tið; báru raenn sig upp uin þetta því nær
í einu hljóði á þínguntim, og báðu að konúngur
vildi rifka nokkub til um það einnig æsktu þeir,
að einhverjar skorbur mætti verða reistar við-
brennivíns drykkjn almúga, er svo mjög svivirðti
haun, og fremiir öllu öðru bryti uiður sálar og
likliaiua þrótt hans. j>ó ver vilnm að mörgum