Skírnir - 01.01.1842, Side 84

86
bo&ura hennar, raeban hann fulltrúi væri; á marga
aðra Iund reyndi hann og að aptra fulltrúum
þeira að koma á þingið, er hann hngsaöi , aÖ ser
myndi mótdrægir verða; enda tókst honum nú
og loksins, að fá meir enn helfiug fulltrúa ser
meÖmælta; þó vóru margir þeirra houura enn
fráhverfir.
Svo er þras þetta, er konúngur liggnr í við
þegna sfna, raönnum leiöt orðiÖ vífcar um þýðska-
land, að á alþingi Wúrtembergs manna bar full
trúi nokkur sig upp um það; lofaði hann mjög
stafcfestu Hannóversraanna, og bað að þingheimur-
inn vildi biðja stjórnenður sína, að þeir mæltist
tii á þjóÖfunfci þýÖskalands, og fylgdi því máli
vel, að skjót bót mætti ráöin verÖa á rettarspjöll-
um Hannóversinanua; og fellust fulltrúar á uppá-
atúngu þessa í einu hljóði. Eigi mun hagur Ilan-
nóversmanna þykja stórura batna í þessu tilliti
vifc þaö, er sonur hans kemur til ríkis, þvi á einu
veg litst þeim feðgum báðura á mál þetta; hefír
nú konúngur gjört ráðstöfun á, hve haga skuli
undirskriftum sonar síns, er hann verði konúngur,
því hann er blindur og fær þvi eigi lesíð skjöl
þau, er fyrir hann eru lögð; er og þessi ráðstöfun
gjörð afc samþykki lians. þó fleira sögulegt
gjörst hafi meÖ Ilannóvcrs mönnum árið, er leið,
enn hfer er til tínt, látum vfer oss nægja að
segja frá því, er komið er. Frá öðrum þjöðverjura,
enn þeira, er nú hefir verið gétifc, er lítið að
fretta í þetta skipti; raá þó getaþess aölandstjórinn
i Schwarzburg-Sonderhausen gaf þegnum sín-
um i fyrra á afmælisdegi sinura stjórnarbót œjög