Skírnir - 01.01.1842, Side 86

Esparteró myndi svipta þjóöina rðttindum ainum
og sölsa ríkiö imdir sjálfan sig ; en [>ó muii vart
efi á vera, a& þaÖ helir veriÖ lán þjóöarinnar, því
hann einn var heldst fær um að halda öllum flokk-
unum í skefjum, og verja þjóðina þess að gjörast
annarra uudirlægja, heflr og eigi borið á, að hauii
hafí leitast við að hrifa til sín meiri völd, enn
honum hafa borið, og jivi siður að hann hafi vilj-
að draga rikið undan Isabellu ; auk þessa áttu og
Spánverjar honum meira gott upp að unna, eim
nokkrum öðrum. Nokkru eptir það, er Esparteró
hafði veriö kjörinn til laudstjóra, vann hann þjóð-
inni eyð að rettinduin hemiar; fór það frain með
hinni mestu viðhöfu; reifc Esparteró til þinghússins
og hafði i fylgð með sör mikla sveit hermanna,
vóru þar og tneð margir hershöfðingar hans. Lið
þetta var allt mjög skrautlega búið, eu þó bar
hann sjálfur af öllum; var hann prýddur öll-
um virðínga sljörnum sínum, er mjög eru marg-
ar; á strætum þeiin, er þeir riðu eptir, vóru
húsin prýdd á alla vegu. I þiugsalnum var fjöldi
manns saraau kominn, til að heyra á hanii,. er
hann ynni eyöinn ; meðan hann sór studdi liann
aunarri heudi á guðspjalla bók, er fyrir framan
hann lá, en hinni fórnaði hann út ámóti Arguel-
les, formanni fulltrúa. Að því búnu höldt hann
snjalla ræðu og kvaðst myndi halda uppi rfetti
Isabellu drottningar; verja þjóðina fyrir því, að
gjörast aunarra uudirlægja og halda í hefð rött-
induin heunar og lögum, skyldi haun og sjálfur í
öllu hlýða þeiin, og í því gánga á undan öðrum
me& góðu eptirdæmi; vildi hann eins trúlega gæta