Skírnir - 01.01.1842, Qupperneq 93

ræri f>ar komiÖ í kyrÖ og spekt, ffekk hann nú
og ný boð frá Bretum, að eigi myndi þeir líða
nokkurri útlendri |)júÖ að slást með ófriði uppá
Spánverja til að skakka þar leikinn; mætti þeir
fyrir ser ráða einir gipti'ngu Isaliellu, þóvildi þeir
eigi að liúii giptist frakkneskum manni, er kon-
úngborinn væri, og eigi myndi þeir líða, að aðrar
þjóíir skæri úr málefnum þeirra eptir samkomu-
lagi. Á aunan í jólum komu fulltrúar aptur á
þing, helðt Espartero þá ræðu i nafni drottningar,
er hann let i hásæti sitja sem von var; sjálfur
sat liann til hægri liandar henni, en systir hennar
tii vinstri. Skýrði Iiann þingmönnnm frá ýmsum
mikilvægum málefnum, er hann vildi láta þá skera
úr; var eitt um ábyrgðarhluta ráðherra. Fleira
bar Espartero og öðrum þjóðum milli, en her
hefir til tínt verið, en slíkt var þó miður markverfct,
Frá Portú galsmönnum.
A Portúgai fór því nær hinu sama fram, sem
fyrr. Fjárhagur ríkisins var í hinu mesta ólagi;
margir embætiisinenn fengu eigi tekjur sínar borg-
aðar lijá stjórnendum fyrr enn seint og síðar
meir, og naumast ffekk ríkið staðið skuldaheimtu-
niönnum sínuin í skiltim; eru margir þeirra út-
lendíngar, eiukiim Bretar. Til að ráða bót á
þessu leifðn því fulltrúar, að nýar álögur væri á
menn lagðar; skyldi embættismenn og aðrir þeir,
er ríkið ætti penínga að borga, gjalda tfuuda part
af þei'm tekjum sínum í skatt, þó skyldi hermeun
allir uiidanþcguir vera og eins skyldi skuldaheimtn-
menn ríkisins afdráttarlaust fá leigur sinar, þu'