Skírnir - 01.01.1842, Side 99

101
liverki mefc öllu var orSiS eSlilegt þjóðinni, nfe
átti við landið; að vísu mun nokkuð hafa verið
orðið þjdðinni eðlilegt, og því verður hún að lialda.
Eru nti og Norðmenn teknir til að rifja upp leifar
forfeðra siuna og vorra Islcndínga, og þ}kir þeim
engiu skömm eður mínkun að því, lieldur þvert á
móti mikil sæmd; væri og gaman fyrir oss að
komast í nánari viðkyuningu við þá á eimi eður
annan hátt, þvf gleðilegt mætti það vera fyrir
oss, að sjá þar forfeður vora ýngda upp á ný,
eður líf forfeðra vorra í síuum nýa ham. Að vísu
liafa Norðmenn sama konúng og Sviar, en þjóðin
stendur þó eigi í rainsta máta undir Svium, er
hvorirtveggja hafa sína stjórn útaf fyrir sig;
samband þeirra miðar mest raegins til að efla
þær á móti útlendura fjaudraönnum; ogsvo er
vilji konúngs eigi æðst ráðandi með Norfcmön-
num, iieldur er það vilji þjóðarinnar sjálfrar, er
hún getilr gjört á alþfngi sínu þær tilskipanir, er
liún vill, þrátt fyrir mótmæli hans, þó svo, að
þrjú storþing, Iivert eptir auuað, liafi staðfest slík
frumvörp, er þá undir eins verða afe lögum; er
því stjórn þeirra rfcttara nefnd þjóðstjórn, eun
konúngsstjórn. Eptir þjóðlögum þcirra hefir kon-
úugur leifi tii að setja jarl víir landið, en margir
Norðmanna vilja þó heldst jarlslausir vera; þykjast
þeir eins vel hafa komist af f þau sjö ár, er þeir
engan höfðu, sem bæbi fyrir og eptir, en það var
frá 1829 til 1830; sð embætti það til lítils ann-
ars, cnn cfla kouúngdominn og drepa niður þjóð-
■' stjóru si'na; vilja þeir þvf gjarna losast við, ef
þeir mætti, að verða að siiara út 11,000 spesfum