Skírnir - 01.01.1842, Qupperneq 107

Konar presta háskóli j [jyKir mörgura sem |>etta
myni vera fyrsti vísir þess, aS vér fáim .hærri
sKóla fyrir oss meÖ tímanum, og eins hljóti [>etta
mjiig að efla þjóöerni ReyKjavíKínga og styrKja til
[>ess, aÖ bærinn i'slendsKur veröi; virðist [>eim
sem bæöi sé þaÖ nytsamara fyrir landið og sæmra
fyrir lteyKjavík sjálfa, að vera aðaiborg Islendínga,
enn hálfdanskt fisKiþorp. Aðrar tilskipanir, Is-
land áhrærandi, er gjörðar vóru i fyrra, eru mið-
ur markveröar og sleppum vér þeim. Að gamni
voru viljutn vér géta þess, að koiuíngur vor á nó
tvö hjólskip, annað úr tré en liitt úr járni, er
bæði bera ineð öllu óbjöguð fslcndsk nöfn, lieitir
járnskipið Ægir en tréskipið fíekla. Af embætta
veitíngum er það af> segja að í stað Kammerherra
Barðenfleths, er gjörður var að hirðarstjóra hjá syni
kouúngs vors, varð Kammerjúiikur Hoppe stipt-
amtmaður yfir Islandi og amtmaður yfir snður-
amtinu, var hann og seinua gjörður að Kammer-
herra; eystri þingeyar sýsla var géfin Cand. joris
Arnóri Arnasyni, en hin vestari sýslumanni Sigfúsi
Schulesen.
Miklu meir, enn fyrr var, er nú þjóðarandinn
farinn að lifna við meb Dönum, og fer hann vax-
andi mjög; lýsir hann sér á marga vegu, er vér
eigi gétum liér verið að telja upp, þó viljúm vér
géta þess, að margir róa til þess öllnm árum að
menn í suðurhluta Jótlands taki aptur upp að
mæla á óbjagaða dönsku, því málið var þar orðið
slíkur hrærigrautur, að vart mun íslendsk túnga
meir vera afbjöguð orðin í Reykjavik eður nokk-
nrstaðar kriugum kaupstaði heima, enn hvað dönsk