Skírnir - 01.01.1894, Blaðsíða 64

64
Ítalía.
og var það gert. öíölitti, fyrv. stjórnarformaður og aðalandstæðingur
Crispis, var fremstur í flokki þeirra, er báru þessar ðráðvendnissakir á hann.
Höfðaði Crispi mál gegn honum og bandamönnum hans, og var það eigi
útkljáð um áramótin. Svo var og eðliiega um fjárhagsmálið, að því þok-
aði ekkert áfram og stjórnin var í sömu kreppunni sem áður.
Alþjóðafundur lækna var haldinn í Rómaborg í marzmánuði, og var
læknunum sýndur hinn mesti sómi. Streymdu menn til borgarinnar í
hundraða þúsunda tali, til þess að sjá viðhöfnina. En heldur lítið var
látið af fundinum, að því er nýjan læknisfróðleik snerti.
Minnzt var i síðasta Skírni á ófrið, er ítalir áttu i des. 1893 við
Araba i Massana, vestanvert við Rauðahaflð, og að ítalir hafl borið þar
hærri hlut. Prá Massana hjelt svo herlið ítala vestur eptir Núbíu og
gerði þar iandhreinsun talsverða, með því að það stökkti undan sjer ráns-
flokkum falsspámannsins úr þeim löndum, er Italir telja innan sins vald-
svæðis í Suðuráltunni. Yestast á því svæði er bærinn Kassala, miðja vegu
milli Khartum og Rauðahafsins, og ráku þeir þaðan lið falsspámannsins,
er lengi hafði veitt bæjarbúum þungar búsifjar. Þótti það bending um,
að ríki falsspámannsins mundi i hnignan, og að menningu Norðurálfunnar
mundu af nýju opnast þær leiðir í At'ríku, sem luktust við fall Gordons
í Khartum.
Leó páfi 13. hefur á síðasta ári, eigi síður en að undanförnu, sýnt,
að hann er hygginn maður og frjálslyndur á sinn hátt. Síðasta árið gaf
hann út yfirlýsing um það, að guðsþjónustuform sýrlenzku og amerísku
kirknanna sje jafngott guðsþjónustuformi rómversk-kaþólsku kirkjunnar, og
skuli jafnvel hafa forrjett á austurlöndum. Svo ætiar og páfinn að stofna
guðfræðisskóla á austurlöndum handa prestum, er fylgi siðum þessara kirkna.
Búast menn við, að þessi tilslökun af páfans hálfu muni áður en Iangt
líður hata í för með sjer algerða sameining þessara austurlenzku kirkjudeilda
og hinnar rómversku, og jatnframt flýta fyrir því, að gríska kirkjan renni
saman við rómversku kirkjuna, sem vitanlega vakir fyrir Leó páfa. Hann
hefur jafnvel á hinu síðasta ári látið merka preláta leita fyrir sjer um
einskonar sameining rómversk-kaþólsku kirkjunnar við prótestantisku
kirkjudeildirnar og halda henni fram — eða að minnsta kosti er litið svo
á, sem greinir þær eptir kaþólska klerkahöfðingja, er birtar hafa verið á
árinu þess efnis og vakið allmikla eptirtekt, hafi verið ritaðar og gefnar
út með vitund og vilja páfans.