Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.08.1908, Síða 34

Skírnir - 01.08.1908, Síða 34
226 Trúarjátningarnar og kenningarfrelsi presta. að lenda í þeim flokki manna. En hvort sem þetta er hinn rétti skilningur á orðum Melanchtons eða ekki, þá er hitt víst, að lúterska kirkjan hefir hafnað slíkri kenn- ingu; jafnvel rétttrúnaðarguðfræðingar 17. aldarinnar höfnuðu henni. Og hafi þetta verið skoðun Melanchtons og Lúters, þá er Agsborgarjátningin var samin, hafa 17. aldar trúfræðingarnir að þessu leyti verið vaxnir upp úr Ágsborgarjátningunni. Melanchton var sjálfur að nokk- uru leyti vaxinn upp úr henni 1540. Fyrir því breyttí hann henni. Á því sést bezt, að hann áleit hana ekki ó- skeikula og alfullkomna. Eftir fáein ár hafa skoðanir hans breyzt svo, að hann breytir henni í nokkurum atr- iðum. Án þeirra breytinga hefir honum ekki lengur fundist hún rétt játning sinnar trúar. Hvað mundi honum þá hafa fundist, ef haun hefði getað lifað fram á þennan dag og- andi hans haldið áfram að þroskast um öll þau mörguár hér í tímanum? En ef vér að sjálfsögðu verðum að neita því, að láta Ágsborgarjátninguna binda skilning vorn á ritningunnir svo meistaralega sem hún þó er samin, þegar þess er gætt, hvernig þá horfði við, hversu miklu síður geta þá gömlu trúarjátningarnar gert það? Sá iiugsunarbáttur og. rökfærsla og þekking, sem þær eru reistar á, liggur oss- enn þá miklu fjær. Af þessu verður það bersýnilegt, að það er að eins andi játningar-ritanna og aðalstefna, sem getur verið oss til leiðbeiningar, annað ekki. Fróðlegt er að líta á, hvert gildi játningarritin eru; látin hafa í framkvæmdinni, t. d. hjá Dönum, þeirri ná- grannaþjóð vorri, sem vér höfum fiesta hluti tekið eftir alt til þessa. Þar er svo ákveðið með lögum, eins og hjá oss, að prestarnir eigi í kenning sinni að fara eftir játn- ingarritum þjóðkirkjunnár. En sú venja hefir komist á,. að beita þeim lögum örsjaldan eða sama sem alls eigi. Fyrir nokkurum árum kom það fyrir, að prestur einn. innan dönsku þjóðkirkjunnar neitaði kenningunni um ei- lífar kvalir útskúfaðra, og lagði eigi þá afneitun sína í lágina, heldur barðist fremur fruntalega fyrir skoðun sinnL
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96

x

Skírnir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.