Fjölnir - 01.01.1838, Qupperneq 3

F J Ö L N I R.
Fjölnir liefir nú þegar veriö S ár á feröalagi sínu meöal
Islendínga; og er þaö sannast af ferðum lians að seigja,
aö honum hefir verið margvíslega tekjiö, eíns og Iimil-
arlag þeírra skoöunarliáttur og ásigkomulag liefir verið
margbreítt og ólíkt, er liann hefir firir hitt. Jiegar liann
fer aö minnast, og lita aptur til, vegarins sem farinn
er, gjetur Iiann ekkji Iijá þvi komist, að bera lanzmönnuin
nokkuö ólíkt söguna, og j)ó því betur, sem hann fór
að veröa kunnugri, og þe/r, sem á götu hans uröu, voru
gjæddir meíri vitsmunum, nærgjætni og velvild. Jað
er aldreí so, aö sá sem víða fer, hitti ekkji nokkra, sem
heldur sjeu ófúsir til fararbeína við hann; enn jiess
gjætir ekkji, þegar fjöldi fólks, og þeír sem mest er
markjið að, veíta góða viötöku. Jegar á allt er litiö,
þarf Fjölnir ekkji að kvarta um, að löndum siuum hafi
illa til sín farið. Hann hefir að seígja af námfi'si þeírra,
ekkji síöur enn hvurt annað rit, er birzt hefir á vorum
dögum, og hann kjemur því enn til ættjarðar sinnar,
aö hannáþar ekkji allfáa kunníngja, sem taka viö honum
feígins hendi.
Samt sem áður ber eígi þess að dilja, að bísna
margjir liafa gjörst til að inæla í móti; og má það teljn
óbrigöulan vott þess, að bókjin hefir sætt athigli manna,
og ekkji farið á mis við tilgáng sinn með öllu. Fjölnir
ætiaði sjer ekkji, að tala eptir allra gjeði, og bjóst ekkji
1*