Fjölnir - 01.01.1838, Qupperneq 15

15
I öftrn og firiöja ári Fjölois hafa fiættirnir um staf-
setníiiguna oröiö íirir mestri aöfimliii, aö fiví er viö
vitum til. Við óttumst f»að ekkji mjög, f)ó menn ætli,
aö frambiirðiiriiin eigi ekkji aö vera eínkaregla stafsetu-
íngarinnar, f)ví í þeírri greín fara J)eír bísna flatt, og
f>að er f)ó undirstaöan undir öllu því, er rætt iröi uin
þetta efiti. Öðru máli er um hitt aö gjegna, hvurt því
iröi viö komið allt í eínu, so aö vel færi, aö breíta staf-
setníngunni algjörlega aö því skapi, sem af þessari eínka-
reglu leíðir; og lirir þá sök höfum viö víða hvar hlíft
okkur við því að so komnu (sjá annaö ár Fjöluis
17. bls. o. s. f.). Enn þaö þikjumst viö sjá í henili
okkar, þó við sjeum ekkji miklir spámenn, aö ekkji líði
margjir mannsaldrar, áður sú eínkaregla íslenzku staf-
setníngarinnar, sem þar er nefnd, verði upp tekjin mót-
mælalaust. Við leíöum lvjá okkur, aö fara hjer um þetta
fleírum oröum; enn ef eínhvurn lesenda vorra físir !#ö
sjá svipaö álit annarra manna um þenna lilut, þá gjetum
við vísaö þeím á danskan ritlíng: Under.soc/clsc om, hvor-
vidt den damke Retskriiming h'ór forbedres, Odense
1826, sem herra N. M. Petersen, er nú er Registrator
leíndarskjalasafnsius í Kaupmannahöfu, handgjeingiiasti
vinur Ilasks heitins, heflr saman tekjiö um þetta efni.
Orö hans eru mjög merk; því allt, sem eptir hann liggur
lisir afbragz lærdómi og skjilningi. Enu hann seígir
so á bls. 14-15: “jþað er varla trúlegt, aö neínn í raun
“og veru efist uin, aö framburöurinn sje eínkalögmál
“stafsetníngarinnar, þar sem það er frambu.ðurinn (hiö
“heíranlega), er menn eru aö bera sig að leiða í Ijós
“með hinuin sinilegu mindunum “(stöfunum); og enn á
17. bls. “Framburðurinn er undirstöðulögmál, æösta og
“eínka-lögmál, stafsetuingarinuar. Ef stafamindir vorar
“væru með þeíin hætti, aö hvur og eínn gjæti leítt fram-
“burðinn algjörlega í Ijós með þeíin, þá væri það, aö
“lesa orö hans, sama og aö heíra Iiann tala, og meira