Fjölnir - 01.01.1838, Blaðsíða 24

24
leíða, muni hljóta að verfta okkur samdóma. Enn gjæti
nú ekkji veriö, aö eínlivur, sem á Jietta fjellist, kjinni
aö flitja fram aðra ákjæru, ekkji á Iienilur málinn, Iieldnr
okkur, sem viljum ekkji breíta því firir skiir fram —
og kjinni að kalla þaö nokknrskonar liaröstjórn, ellegar,
aö minnsta kosti, lieímskulega vanafestu, aö láta ekkji
máliö fara sinna feröa, og biltast og breíta sjer cíns
og jiað vill; jiví jiaö sje eöli jiess, að vera ekkji alla
jafna eíns. “Marðstjórn” — ‘Íieímsknleg vanafesta” —
jiaö eru Ijót orö! enn Iiamíngjunni sje lof: jiaö eru líka
Jieímskuleg orð, cf jiau eru sögð uin okkur. 5aö væri
haröstjórn, ef aö eínhvur kúgaði jijóöina til aö tala og
rita eíns og hann vildi; enn er jiaö haröstjórn, }>ó viö
sjeum að athuga, hvurnig skjinsamlegast sje aö rita og
tala? Eöa er jiaö heímskuleg vanafesta, jió viö viljum
ekkji leggja niöur—eöa, rjettara aö seígja: j)ó viö vilj-
um taka upp — })aö sem okkur viröist vera rjettast'?
Enn, aö jiað sje lireín og ómeínguö íslenzka, ætla jeg
aö reína til að leíða okkur firir sjónir í öðrum parti
Jiessa máls. 3>a& er satt aö vísu: jiað má kalla eöli
niálsins, aö vera ekkji alla jafna eíns. Eiula mun eíngj-
inn okkar lieímta, aö j>aö sje og veröi óumbreítanlegt.
Enn liitt heímtum viö, að því sje ekkji breítt aö þarf-
lausu og rauuarlausu, og sizt til verra vegar. Viö lieímt-
urn af islenzkunni að hún sje íslenzka, og annaðhvurt
staudi í staö, eöa takji framförum. Við kúgum anngvau,
Iieldur biöjum viö og setjum firir sjónir. Viö finnuni,
aö Iiin ísleuzka túnga er sameígn okkar allra sarnan, og
viö finiiuni, aö húu er j)aö bezta sem við eígum; j)ess-
vegna biðjuin við nieöeígendur okkra, aö skjemtna hana
ekkji firir okkur. Bræður mínir! er þetta haröstjórn?
sínum við í jiessu nokkurn ifirgáng? Eða væri j)aö liarö-
8tjórn, ef f>jóöin hreinsaöi málið? Máliö er tvennt í
eínu: bæöi ávögstur og verkfæri sálarinnar. Enn ■— er
sláttumaðurinn liarðstjóri firir það, þó liann Jagi orlið