Fjölnir - 01.01.1838, Qupperneq 26

26
})jóð, sem hefði reíiit til að murka lír »jer lífið, enn
ekkji tekjizt })að nema til liálfs? ílvað irði úr okkur,
seígi jeg enn og aptur, utan fáráð apturgánga (eða so
sem því sætir), enn ekkji lifandi þjóð?
Nú er þetta búið, og kjemur fjórða rókseindin!
Enn jeg seigi ikkur firirfrain, að hún er ekkji á marga
liska. “Við eígum að tala dönskii, so við eígum hægra
með að verzla við Dani”. Enn tækjist nú so vel til —
sem vonanda er — að eínlivurn tírna rímkaði so um
verzlun lslendínga, að þeír færn að eíga kaup við fleíri
þjóðir, enn Dani eína: ættu þá á Islaudi, að vera töluð
mál allra þeírra, sem landinu væri hagur að verzla við'í
Allir sjá, Iivað það er viðurkvæmilegt — so jeg nenni
ekkji að fara um það fleírum orðurn, og sní því Iieliiur
að seíuustu rökserndiuui. Ilún er eptir sjálfan nrig,
og er næst, jeg veíti lienni sjálfur banatilræðið. IIiiu
er sona. Ef allir Islendíngar töluðu dönsku, og hún
væri tíðkanleg um landið allt, þá irðu allar bækur á
Islandi ritaðar á dönsku ; og væru þær góðar, irðu
þær að líkjinduin kjeíptar og lesnar ekkji aö eíns um
Island, lieldur bæði í Noreígi og Daumörku, og það irði
þjóðiimi til góðs, þar eð það, sein ritað irði, liliti þá
að verða bæði betra og fleíra, enn það er nú. jJvi
hvurkji mundi neinn rithöfundur ráðast í, að bjóða al-
menníngji aiinað eíus og nú er títt, og sumum hvurjtira
þikjir vera öllu gott; enda irði það mörgum til uppörv-
nnar, bæði til að rita, eg eíns til að vanda sig á því
sem hann ritaði, ef það, sein nokkurt lið væri í, feíngji
so marga lesendur og kanpendur, að höfundurinn þirfti
ekkji að vinna firir gíg. Jietta er röksemdin ! Enn þið
sjáið allir, að hún er á völtum fæti: í firsta lagi vegna
þess, að eptir henni ættu allar þjóðir að leggja niður
sín mál og taka npp eina túngu. Eim það væri ofdirfska
aö heíinta slíkt, og líkast til óvizka að æskja þess —
að minusta kosti eíns og enn er á statt í heítninum.