Fjölnir - 01.01.1838, Blaðsíða 29

20
1825 fór Thorvaldsen að hugsa um að senda Islandi
cíUhvaö eptir sig. Hann var f)á níkominn til Rómaborgar
norðan úr Danmörku, og heíir liklega ætlað að sína Döniim,
hvurt hann væri ineð öllu húinn að gleíma ættjörðu
sinni, þó [) e i'r hefðu haft mikjið við hann, og kjeppzt
hvur við annan, að kalla hann landa sinn. Ilann bjó
[)á til nían skjírnarfont, eptir sömu minðinni, og [)ann
i Tröllaborg, og ætlaði að senda hann Miklabæarkjirkju
í Blönduhlíð1) í Skagatirði, og lauk við hann um
sumarið 1827. Jessi fontur var í J)ví frábrugðinn hinuin
firra, að [)ar var á blómhríngur, fagurlega til búinn J)ar
utanum sem skjírnarfatið á að standa; [)að erurósir, skornar
í steininn, og inesta snilldarverk. Að baka til, íirir
neðan eíuglana (er síðar verða nefnðir) stóö [)etta letur:
“Ojms hoc Romae fecit
et Islandiae
terrae sibi gentiliciae
pietatis cansa donavit
Albertus Tliorvaldsen
A. MDCCCXXVII." 2)
Norskur kaupmaður kjeípti samtþenua font, og letrið
var afináð; enn Thorvaldsen fór undir eíns að búa til
ni'an, og Ijet höggva marmarann í Carrara, enn lauk sjálfur
við fontiun i Rómaborg. Jessi fontur er allt að eínu og sá,
sem kaupmaðurinn ijekk, nema hvað marmarinn er dálitið
') E»n ekkji í Óslanzlilið, eíns og seígir i Suunnanpóstin-
um (1835, á 110. bls.).
*) Þ- e.:
Albert Tliorvaldseii
gjörði smíðisgrip jþenna i Rúmaborg,
og gaf hann
Islandi,
ættjördu sinni,
í rivktar skjini,
1827.