Fréttir frá fulltrúaþingi(nu) í Hróarskeldu viðvíkjandi málefnum Íslendinga - 01.01.1840, Síða 11

11
flutníngslsun og jafnvel verklaun raeiri enn ef þeir byggi
sjálfir til vöruna. [>að er einkum sýnt, að kvartanir Islend-
inga se í raun og veru kvartauir um v e r z I u n ar ó f r e 1 siÖ
yfir höfuö, en kvartanir undan kaupmönnura komi frain eptir
[ni' sem kaupmenn noti sér öfrelsiö meir eÖa minna til
aö kúga landsmenn, og þessvegna veröi Knúdtzon fremur
tiltekinn enn aörir, að hann sé frekastur í því. Hvaö
viÖvíkur |)ví' sem Islendíngar egi stjórninni að þakka aö-
flutnínga, og einkum á öfriöarárunum seinustu, þá er [>að
sýnt, aö stjórnin gjörir þar lítið að; því þegar íslands-
föria voru hertekin af Englismönnuin um árið, þá áttu
inenn lausn þeirra Bjarna sál. Sívertsen að þakka og Magn-
úsi Stephensen, og Jósepi Bauks, enskum manni, merkis-
manni miklum , sem talaði máli Islendinga í málstofu á
Englandi. En aðflutníngar til Islands á þeim árum liafi
þaraðauki hverki verið miklir né hættusamir eptir að íslands-
för öll voru látin laus, enda hafi þeir ekki verið illa borg-
aðir, því allir islenzkir kaupmenn sem þá voru uppi liafi
grædt stórfé á þeim árum. Aðflutníngar á kostnað stjórn-
arinnar komi nú aptur á mót sjaldan að á seinni árum,
en verði líka optast landsmönnum nógu dýrir, einsog
sagt var um farm þann, sem sendur var til Skagafjarðar
1836. þaraðauki er sýnt, að stjórnin hafi lofað að ala önn
fyrir aðflutníugum (tilskip. 13 Júní 1787. Cap. 2, §13),
líklega í því skyni að bæta úr ófrelsinu, og að Islend-
íngar optar mundi þurfa þess að loforðið væri endt, enn
raun hefir á orðið, ef vel ætti að vera og þeir væri eptir-
gángssamir menn. þá er nú vikið til kaupmanna, og
er sagt nokkuð frá viðskiptum kauproanna yfir höfuð, en
einkum um Knúdtzon og mótstöðu þá sem hann hefir sýnt
tilraun Islendínga á Suðurlandi, að halda skip í samlögum til
að fara milli landa, því það er sannfrétt, að Kn. hefir
safnað vitnisburðum um greiðasemi sina, og sýnt þá á
æðri stöðum, tii að sýna að Islendingum sé óþarfi að
hafa þvílíkt, eða með öðrum orðum, að eiga nokkuð undir