Fréttir frá fulltrúaþingi(nu) í Hróarskeldu viðvíkjandi málefnum Íslendinga - 01.01.1840, Qupperneq 16

efni nákvæmlega, og ef flestir óska frtéjfeisins, þá beiöast
jiess af konúngi meb greind og stillíngu, eins og sóinir,
og án þess að leggja óþokka á kaupmenn, því ekki gjöra
þeir raunar annaö enn serhverr annarr gjörir, er leitar
ábata síns sem hann hefir bezt vit á, og reynir að efla
hann sem mest, munu og allir þeir kaupmenn sem sanns
vilja gæta, sjá, að Islendingar ekki beiðast annars þar, enu
þess sem getur orðið öllum að gagni, eins kaupmönnum
og öðrum, einsogáður er sagt. Vér efumst ekki um, að
kouúngur vor mundi hejra bón Islendínga um verzlunar-
frelsi, ef hún væri laglega framborin.
Vér höfum getið þessa hér, vegna þess að líklegt er
að Kaupmannahafnar-póstiir ekki sé fjöllesinn álslandi,en
málefni þetta er mikilvægt, og liggur engum í léttu rúmi
sein nokkru þykir varða um hag landsins; en nú víkjum
vér þar til aptur, að á samkomu nefndarmauua vorra í
Iteykjavík í fyrra skoraði „Jústitiaríus”í landsyfirréttiniim,
þiórður Sveinbjarnarson, á nefndarmenn, að biðja á ný iitn
að kaupmönnum verði bannað að hafa fleiri enn eina sölu-
/
búð á sama stað, þar svo standi á verzlun á Islandi, að
einum manni veiti þar liægt að ná fleirum sölubúðum á
sama stað , og draga með því öll kaup undir sig, einsog
reynslan hefir sýnt í Ileykjavík ogvíðar, og þareð tilskip.
25 Apr. 1817 baniii liið saina í Danmörku. Nefndin
féllst á þetta raál, og mælti fram með því við <(Rentu-
kammerið;” stjórnarráð þetta mælti einnig sterklega með
því, og ((Kansellíið” sagði: l(að þó nokkuð mætti í sjálfn
sér að slíkri frelsistálraun finna, þá hefðu nefndarmenii
svo sterklega beiðst hetinar, að það (Kansellíið) yrði að
inæla fram með henni, þó svo, að banuið ekki næði enni
iimliðnu tíð”. Síðan var samið opið bréf og lagt fram á
þínginu í Hróarskeldu á 5ta fuudi, 21ta dag Júlí-mánaðar.
Bréfið er þannig:
§ 1. Enginn kaupmaður má héðanaf selja vörn á
fleirum enn einum stað í einum kaupstað á lslandi.