Ný félagsrit - 01.01.1843, Qupperneq 92

J)2
UM VERZLUX A ISLANDI.
félögin Ieiíii öll þvílík tlæmi í Ijós og sanni þetta mál,
sem svo mjög ribur á tilgángi þeirra til franikvæmdar.
Ekkert ætti ab vera bændunikærara enn aí> skíra félögum þess-
um frá tilraunum sínum og árángri scin allra glöggvast, og
þegar dregib væri saman úr slíkum skírslum í eitt mætti
þab veríia eitt hií) þarfligasta og bezta rit, og skemtiligt
þarabauki, einkum ef búnabarrit frá öbrum Noríiur-
löndum væri höfíi til styrks og til aí) vekja eptirtekt á
ymsum atribum. þegar menii væri farnir ab leggja hug
á slík störf, og hagnýta þau cn ágætu rá& sem ”Hug-
vekjan” gefur um mebferí) penínga og arbsemi,
og verzlunarfrelsií) veitti atvirinuvegunum fjör^og afl, og
hvetti áhuga manna meb ábatanum, en síban yrbi sam-
fara dæmi enna eldri og reynsla og dugnabur meb
kennslu enna ýngri, þá er fyrst von á stöbugri frani-
för, og þá mun sannast aí) menn hafa ekki gjört sér
hmgabtil mcira í grun um gæbi landsius enn sannindum
gegndi. — Eg sagba þegar, ab eg tæki einkum Fjeldste?)
til sönnunar um þetta efni, og læt eg hann tala sjállán,
svo ekkert afbakist af mínum völdum. ”JiaS er ab vísu
satt,” segir liann, ”ab ísland er ekkert Kanaans-land.
þó j)ab drjúpi af mjólk þá drýpur ])ab þó alls ekki af
Daninurku, eé’n liverpi, o*r luluveréör peníngar þarað'anki liggja
fyrir o'nolaðir lijá lanihmöiiniim sjalfum, 1 slait þess a(V selja
þa' í alvinmjvegit landsins, |>egar biíid* er aá* sanna að* J>eir sé
eins ólmllir og ”gullhiisið*”, og olinllari — iná ba*la vió —
þegar lil lengdar leikiir. Af eTnsluknm da'inum viríist inér
f
<lœmi Isleifs elazra'ís Kinarssonar vera eitlhvert hié* merkilig-
asla: að* hevafli lians s e x f a I d a é* i s t na*r |>ví á 15 árum,
jafnframt og slátluinannahald jnínkaé’i mn þrjá fjo'rd'u. parta
(Hugv. hls. 148), svo aé* einn sláltumad*ur aílad'i þar fyrir
á 11 a Jtýr, sem fj ár i r höfé’u rfður aílað* lianda h rfl f r i
au n a r i.