Ársritið Húnvetningur - 01.01.1857, Qupperneq 105

105
leibis hafa nokkrir vísvitandi látib straum tímans
hrífa sig meí) sjcr, af því þá hefur brostií) nægi-
legt þrek til ab standast áhíif hans.
Hib annaí) atribi, sem í tilliti til verzlunar kring-
umstæbanna þarf nákvæmlega ab takast til greina,
er ab vorri ætlun þetta: ab vanda vörurnar sem
bezt má verba; verka, þvo og þurka ullina svo ekki
verbi ab henni fundib; bræba mörinn undir eins
nýjan, svo tólgin verbi hvorki þrá nje gul, geyma
hann síban í rakaiausu húsi þangab til hann verb-
ur fluttur á verzlunarstabinn; og sjer í lagi ab
láta sjer annt um, ab prjónasaumur verbi girni-
legri fyrir útlendar þjóbir, heldur en hann hefur
verib ab undanförnu; heyrir þar til, ab hann sje
hæfilega stór, sæmilega smágjörbur, vel lagabur,
vel hvítur þab af honura, sem hvítt á ab vera, og
hvorki illa þæfbur nje glipjulegur. Ab undan förnu
héfur nú þessa verib mibur gætt en vera skyldi
af oss Islendingum, enda hcfur sanngirni verzlun-
armannanna í því ab gjöra hæfilegan mismun á
borgun hinnar betri og lakari vörunnar, ekki ver-
ib mikil hvöt fyrir oss til ab leggja stund á vöru
verkun og vöru tilbúning, er þab kunnugra en frá
þurfi ab segja, hvernig þeir hafa liagab þessu.
Fyrst ab utan ríkis þjóbum cr nú leyft ab koma
hingab og verzla vib oss Islendinga, getur þetta,
ef til vill, tekib abra stefnu, og er þab hin mesta
hvöt og naubsyn fyrir oss, ab geta tekib vel á móti
þeim meb vel verkubum og vöndubum vörum, því
þab er ekki víst, ab nokkub annab gcti fremur hænt
þá ab oss, en góbar og vandabar vörur. Vjer vitn-