Gangleri - 01.08.1870, Síða 27

27
ið skfir frá krossmessu til Jónsmessu; fyrir aust-
an voru harðindi á sjó og landi.
1742. Þann vetur gjörði víða harðan og það helzt norð-
anlands, varð þá peningsfellir og þó helzt á Aust-
fjörðum. f*á voru svo rnikil frost, að ganga mátti
milli eyja yfir Breiðafjörð, og af Iljallasandi varð
eigi róið fyrir lagnaðarfsum. Mundu menn þá
eigi jafnmikið frost í næstliðna 40 velur, en með
miðgóu batnaði og áraði vel upp frá því. Þenna
vetur gekk bólusótt, hafði hfin flutzt með hol-
lenzku skipi er koin á Norðfjörð eystra.
1743 var harður vetur á Suðurlandi og peningsfellir
nokkur.
1745 var vetur mjög harður frá miðþorra og mjög mik-
il frost, var þá fullt ineð hafís við Norðurland,
og því nær rak hann kring um land allt, mátti þá
fara rneð klyfjaða hesta um Eyjafjörð fil Ölafs-
fjarðar. Um sumarið var grasbrestur mikill, og
varla fór klaki fir jörð um sumarið.
1746 og 47. feir vetrar voru báðir harðir á Suður-
og Yesturlandi, svo þar lá við felli.
1749 var harður vetur um allt land svo hestar fjellu,
en sauðfjenaður var skorinn af heyjum.
1750 um vorið fyllti með hafís fyrir öllu Norður- og
VTesturlandi; urðu þá hin mestu harðindi og
bjargarskortur, svo menn skáru pening sjer til
bjargar.
1751 hófust enn meiri harðindi, er tóku yfir hin næstu
7 ár og urðu þvf skæðari sem þau vöruðu
lengur. Seinni partur vetrar þessa var mjög
harður; varð þá fcllir mikill, og kolfellir um Langa-