Fréttir frá Íslandi - 01.01.1882, Qupperneq 55

VIÐAUKI.
55
af hvítfiski, og nemur pað nm 80 dollara (310 kr,). Eigi var
enn alfriðað í landinu, pó að Páll væri farinn, pví að Jón
Bjarnason vildi pá láta flytja burt, en Sigtryggur Jónasson
spain fast í móti; vildi hann að menn sæti kyrrir, og reyndi
að koma nýlendunni í betra horf, og keypti í pví skyni gufu-
hát fyrir 400 dollara, til flutninga á vatninu, og svo til pess
að flytja á eldivið upp eptir Bauðá og selja hann í Vinnipeg.
Undir nýárið koinu frost mikil og kuldar, en með nýárinu
vægði til, og gjörði betra, en pó var vorið (1880) mjög hrak-
viðrasamt, og um sumarið voru allar engjar manna huldar
vatnsflóði. Flýðu menn nú hópum saman til Dakotah, og
reyndust par landkostir hinir heztu: voru par um haustið orðn-
ir um 150 landnámsmenn, og von á fleirum, er höfðu numið
par land, en voru eigi húnir að taka sjer bólfestu, og margir
íslendingar, sem voru á víð og dreif í Ontario, Minnesota
og Nowa Scotia fóru pangað eða að minnsta kosti reyndu
pað.
Heima í Nýja-íslandi var sumarið mjög hágt. Næturfrostin
í júní voru svo mikil, að allt jarðeplagras dó út, en í júlí dundu
á steypiregn og vatnsflóð, svo að ár lágu á löndum uppi og
gras fúnaði undir vatni. Síðan komu aptur frostin í septem-
her. Uppskera og heyskapur varð pví afarlítil, og svo hættist
pað á, að í september ruku á áköf norðanveður, og ólgaði pá
vatnið svo langt á land, að fara varð á hátum milli heykleggj-
anna, og spilltust peir mjög við pað. Horfði nú til mestu
vandræða með kvikfje og var eigi annað sýnt en pað yrði að
drepa pað allt niður. Fiskiafli var heldur góður, en illt að
sækja hann; heilsufar var hið bezta. Nú fóru menn fyrir al-
vöru að hugsa til að flýja til Hakotah, og hjuggu sig pegar
undir pað um haustið, ogseldu kýr sínar til pessað getahorg-
að stjórnarlánið góða. Fóru sumir pá pegar um haustið, en flestir
hiðu vors. J>á gaus upp sá kvittur, að kolanámi hefði fundizt
austan við vatnið, og fóru menn að hugsa um pað mál um
hríð, en litlu síðar reyndist pað lýgi. Voru nú flestir eindregn-
ir í að fara suður, og herti pað eigi alllítið á mönnum, að 14.
nóvember gekk vatnsflóðið svo hátt, að lífsháski varð af húinn,
og varð að flýja hús um nætur. Síðan fraus yfir allt saman.
Sumarið eptir, 1881, fóru flestir, sem vetlingi gátu valdið, til