Fréttir frá Íslandi - 01.01.1884, Blaðsíða 14

16
TÍÐARFAR.
úr dögum, og svældu þá margir margra vikna hrakheyi inn í
heygarðana: varð það óvíða að skaða, pví að pað var pá orðið
svo ónýtt af útilegum, að pað hitnaði ekki til muna, heldr
myglaði og fúnaði. Enn í uppsveitunum, par sem nokkru heyi
varð áðr náð, fór víða vatn ofan í heyin í görðunum, og stór-
skemdust af pví; pó var ekki víða bruni á heyjum, pví að pau
voru létt enn kraftlítil, pó að pau væri ekki hrakin til stórmuna;
mun pað hafa valdið pví að nokkru, að grasmaðkr var óvana-
lega mikill. — TJm réttirnar, nál. 20. september, brá til norðr-
áttar um land alt, sem til befir spurzt, með hríðum og snjóum;
setti pá niðr snjó mikinn nyrðra og í fjallasveitum syðra, með
svo miklu frosti, að ár urðu ófærar fyrir ísskriði. Hélt pví
veðrlagi á víxl við stórfeldar sunnanrigningar fram til nóvem-
berbyrjunar. I pessum norðanfrostum börðust menn víða syðra
við að draga hey sín upp úr flóðunum, og tókst pannig að
purka pau nokkurnveginn á endanum og koma peim 1 garða.
Frá pessum tíma voru sífeldir umhleypingar syðra til ársloka;
setti niðr stundum snjóa mikla, og tók pá upp aftr með sunn-
anstórrigningum. Enn í fjallasveituin, Laugardal, ofan til í
Biskupstungum, Síðu og víðar, tók aldrei af fyrsta réttasnjóinn,
og allar skepnur voru komnar á fulla gjöf mánuð af vetri.
Nyrðra féllu pá og snjóar miklir á útsveitum og í Eyjafirði og
jþingeyjarsýslu, enn par voru aldrei frost mikil eða harðviðri.
Um nýársleytið gerði blota syðra, og snjóaði ofan í, og frysti
síðan, og var par svo haglaust fyrir allar skepnur. Hey manna
voru bæði lítil og vond víðast syðra; var pví lógað um haustið
fjölda af kúm og lömbum; enn par eð par er fjárhirðing ó-
vönduð, og menn vanir pví, að fé komist oft af með lítið, sást
pað brátt á, að ofmikið var á heyjum, og voru sumir farnir að
skera af heyjunum fyrir nýár. Allar skepnur voru horaðar í
votiendissveitunum, ullin datt af fótum og kviði á sauðfé, pað
fekk lopa á fæturnar, og varð víða að skera kindr á miðju
sumri vegna máttleysis af hinum sífelda vatnsaga. |>etta alt:
óhagstætt veðrfar, ónýt og lítil hey og megrð skepnmna, studdi
alt að peim vandræðum, er síðar komu fram.