Fréttir frá Íslandi - 01.01.1886, Síða 35

BjargræSisvegír.
37
hafði pví alls 4,934 kr. hagnað. Yerðið á kjötpundinu var annars
hjá kaupmönnum í Beykjavík 14—20 au. (seinast) eftir gæð-
um og mörpundið 25—28 au., enn hjá kaupmönnum á Akur-
eyri og Sauðárkrók 10—14 au. kjötpundið og mörpundið hjá
peim 18 au. og gærur frá 1 kr. 25 au. (af dilkum) til 2 kr.
25 au. eftir aldri sauðfjárins.
Erlendis fengu kaupmenn enn pá minna fyrir allar íslensk-
ar aðalvörur enn undanfarið ár, nema ull, er komst petta ár
jafnvel upp í 70 au. og varð ekki minna enn 58 au. og var
uppseld um árslokin; lýsi og fiskur varð meira að segja í
miklu lægra verði; pannig komst stór saltfiskur á Spáni ofan í
24 kr. skippundið og smár í tæpar 20 kr. og hæst verð á salt-
fiski varð 45 kr. (í Khöfn) skpdið. fyrir hnakkakýldan vestfirsk-
an saltfisk, og harðfiskur norðlenskur komst jafnvel ofan í 45
kr. skpdið., og hefir eftirsókn eftir harðfiski alt af orðið minni
með ári hverju hin síðustu ár, og á norskur harðfiskur (ráskerð-
ingur), sem er ódýrri, mestan pátt í pví. J>ó leiddi utanríkis-
stjórnin danska athygli verslunarstéttarinnar í Khöfn að pví
(23. nóv.), að í Belgíu kynni að geta orðið nýr markaður fyrir
íslenskan harðfisk eftirleiðis, enn pangað hefir fiskur verið flutt-
ur að eins frá Noregi og Svípjóð. Kaupmenn biðu pví meira
og minna tjón á sölu flestra helstu íslenskra vörutegunda, pótt
peir gæfu hér minna fyrir pær enn áður. Sökum pessa óefnis
var pað, að kaupmenn og útvegsbændur við Faksaflóa fóru að
halda fundi til umræðu og samtaka um endurbætur á saltfisks-
verkuninni og saltfisksgeymslunni, eins og vikið er á í Fr. f. á
(bls. 37). Kvartauir Spánverja yfir íslenskum saltfiski, einkum
frá suðurlandi, vóru pær, að hann væri dökkur á lit, illa pveg-
inn, illa purkaður, laus í sér og sprunginn. Komu kaupmenn
og útvegsbændur sér saman um »reglur um saltfisksverkun«
sama efnis og pær, er sampyktar höfðu verið á samkynja fundi
7. des. 1878 og vikið er á í Fr. 1878, hls. 19, enn aldrei hefir
fylgt verið að ráði; enn fremur ákváðu peir, að hafa skyldi
eiðsvarna fiskimatsmenn með erindisbréfi frá hlutaðeigandi yfir-
valdi við móttöku fisksins hjá kaupmönnum, og að allur haust-
og vetrarvertíðar-afli skyldi lagður inn hjá kaupmönnum að
minsta kosti innan 15. júlí hvers árs, og að kaupmenn gerðu
sér far um, að fiskurinn skemdist ekki, úr pví hann væri kom-