Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1906, Síða 23

25
helzt í nánd við bæinn. Er þess oft getið, að maður var fluttur
heim og heygður þar, þó hann dæi annarsstaðar.
2. lilfsstaðir. Svo segir Landn. III, 8.: »Maðr hét Hjálmólfr,
er land nam um Blönduhlíð«. Um bústað hans er ekki getið. En
sé gengið út frá því, að maðurinn hafi heitið Úlfr réttu nafni, en
kendur við hjálm og því orði skeytt framan við nafnið (sbr. Hjör-
Leifr o. fl.), þá verður það líklegt, að hann sé sami maðurinn og
Úlfr á Úlfsstöðum, sem Landn. getur ekki, en hefir þó líklega verið
landnámsmaður. — Haugur Úlfs er sýndur stuttum spöl suður frá
bænum á Úlfsstöðum. Eigi hreifði eg við honum, virtist hann enda
vera líkari skriðuþúst en haugi.
3. A Örlygsstöðum og þar um kring athugaði eg hvernig lýs-
ingu Sigurðar Vigfússonar bæri heim við landslagið. Hafði eg ekk-
ert þar við að athuga, nema ef vera skyldi það, að rústin í örlygs-
staða-gerðinu er meiri ummáls en svo, að hún geti verið eftir eitt
sauðahús. Hún heflr nægilegt ummál til þess að vera eftir lítinn
bæ, sem nafnið líka sýnir að þar hefir verið á sínum tíma, þó hvorki
hafi það verið stórt býli né staðið lengi. Eins og S. V. tekur fram,
er tóftin mjög óglögg og ekki hægt að lýsa lögun hennar. Þó þótt-
ist eg geta ráðið í hvar sauðahúsið hefði verið sett ofan á hina eldri
rúst, án þess þó að treysta mér til að lýsa því. Enda stendur það
á engu. — Séra Björn Jónsson á Miklabæ benti mér á það, að »grjót-
hörgurinn«, þar sem Kolbeinn Sighvatsson og meginflóttinn nam
staðar, muni hafa verið Miklabæjarborg, sem er suttum spöl fyrir
ofan tún á Miklabæ. Þangað er að vísu kippkorn frá Örlygsstöðum.
En þeir voru líka lagðir á flótta, og þess vegna eigi líklegir til að
nema staðar fyr en þeir voru komnir á þann stað, þar sem þeim
var óhætt i bráð. Og á Miklabæjarborg var betra til varnar, ef þvi
var að skifta, heldur en nokkursstaðar nær Örlygsstöðum. Og þaðan
var hægt að ná til kirkju á Miklabæ, áður en hinir kæmist á milli.
Og þess neyttu þeir. En hefðu þeir staðnæmst á öðrum »grjóthörg«
sunnar, þá áttu þeir eigi jafnvíst að ná til kirkjunnar. Þeir gátu
búist við að verða umkringdir áður.
IV. Húnavatnssýsla.
Þingeyra-þingstaður. í Árbók Fornleifafélagsins 1895 leiddi eg
rök að þvi, að Þingeyra-þingstaður hefði verið þar, sem nú er bærinn
4
/