Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1906, Síða 39

41
feingenn til að svara, og gegna brogðum kalls. Þegar Sr Þorsteinn
átte að berast úr baðstofunne út karldyr, liet Sr Jon rífa niður bað-
stofu-gaflenn, og færa hann þar út, Sr Þorsteinn liet klæða sig og
setia uppá gráan hest, sem hann átte bað leiða hann under sier
kríngum staðenn. Það liet Sr Jón ecke epter honum, en liet leiða
hestenn kríngum utekofa einn. Hann brann upp að biörtu bále
skömmu síðar, og vissu menn eingen efne til þess. Þá hann var
fluttur úr Garðe á skipe inn í Hafnarfiörð linte alldrei þann
dag skruggum og eldíngum, frá því hann var borenn á skipsfiöl og
af henne aptur um kvoldeð. Kona’hans var Guðrún dotter Biörns
Tumasonar í Skildínganese. Biuggu þaug epter það á eignar-jörð
sinne Setberge við Hafnarfiörð. Sr Þorsteinn dó Ao 1675. Hans
grafskriftt nógu metnaðarsama, er hann giörðe sier sialfum, má lesa
á legsteine yfer honum i Garða kyrkiu garðe so látande:
D : 0 : M : S :
Thorstenus jacet hic Biörnonis filius, ille flos patriæ antiqva Magnus
in historia Antiqvæ historiæ vos hev lugete lepores Vestro mortuus
est ille vir exitio.
vivit annos Lxiii Moritur anno oo D. c. Lxxv reqviescat in
pace. P: C: M: Do: G: B: F:
Börn Sr Þorsteins og Guðrúnar vóru: 1° Jón dó barnlaus. 2°
Þóra, mentuð af Föðurnum í Reikníngskunst og öðru fleira« —; kem-
ur svo meira um hana.
Þorsteinn prestur heflr ort fleira en þessa grafskrift sina; hann
var eitt af helztu latínuskáldum íslands á 17. öldinni. í Árnasafni
(A. M. 703, 4to) er enn til kvæðasafn eftir hann, sem kallað hefir
verið »Noctes Setbergenses« (Setbergsnætur) og mun það nafn sprott-
ið af upphafsorði fyrsta kvæðisins. Alls eru kvæðin 7, öll á latínu
og með sama bragarhætti og grafskriftin, en fremur langt hvert
kvæði (3. kvæðið er t. d. 238 tvíyrðíngar), — kvæðasafnið eru þétt-
skrifuð 20 blöð. 1. kvæðið er: »De principiis rerum eorumque
elementis et de rebus quibusdam inde elementatis« (Um sköpun
heimsins og tilveruna). 2. kvæðið er: »Secundus tractatus, de
geniis qui alfi vulgo dicuntur« (um álfa). 3. kvæðið er: »Tertius
tractatus, de hominibus lynceis« (um skygna menn). Svo kemur
»Cronologia naturalis mundi duobus tractibus comprehensa« (tímatal
heimsins í tveim kvæðum) og er fyrra kvæðið (4.) »Tractatus gene-
ralis, de vero fundamento et ratione seculi et omni mundi existendi*,
en hið síðara (5.) er »Tractatus specialis, de revolutione et concursu
seculorum, observatis 1672«. 6. kvæðið er «Computus solstitialis,
ostendens quare, quomodo et quantum solstitia singulis annis, certis
6