Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1955, Side 19

KAPELLUHRAUN OG KAPELLULÁG
23
34. Brot af látúnslaufi með gati, mun hafa verið öðru visi en nr. 32 — 33.
35. Brot af plötu, sem nú verður ekki skilmerkilega greind. Virðist þó hafa
verið því sem næst kringlótt og kúpt, enginn kantur við brún, ef til vill eins
og platan á nr. 36.
36. Krókur, krappt beygður úr flatri látúnsræmu og festar á tvær látúnsþynnur,
sem á sínum tima hafa gripið um ól eða einhvers konar sprota. Fremri plat-
an er stöppuð og minnir á hörpudisk, hin slétt, skrautlaus og vanköntuð.
Látúnstittir festa plöturnar við krókinn, og með öðrum eins hafa þær verið
festar við sprotann. Lengd króks og svipta er 2,6 sm.
37. Tvö brot úr látúnshring, sem verið hefur 6,6 sm í þvermál að utan, 1,7 sm
breiður. Sennilega eru þetta brot úr sylgju, og hefur þá þetta drifna eða
stappaða efra borð verið kveikt á efnismeira undirlag. Perlubönd brydda
hringbrotin innst og yzt. A öðru má sjá hendur tvær, sem takast í, og virðist
á annarri sjást ermi með knipplingum. Auk þess gotneskir smástafir, e. t. v.
uiC.). Á hinu brotinu eru stafirnir mar, en stjarna milli rnogd sökum þess
hve gleitt verður milli þeirra við ytri brún hringsins. Hér kunna að vera
leifar af orðinu María, og má minna á, að María mey er í miðalda táknmáli
kölluð stjama (hafsins, flæðar stjarna, stella maris).
38. Milla úr látúni, steypt, augað stórt og mikið til kringlótt, hringurinn með
skáskurði, 1,4 sm þvert yfir, tvö göt lítil til festingar við grunn.
39. Lykkja úr látúnsvír, 1,4 sm á lengd, beygð öldungis eins og krókapör voru
beygð á seinni öldum.
40. Lykkja úr látúnsvír, eins og nr. 39, en minni, 1 sm á lengd.
41. Látúnsauga, sem brotnað hefur af einhverjum hlut, virðist hafa verið silfrað.
42. Hringur úr látúni, steyptur, 9 mm í þvermál að utan, flatur öðrum megin,
kúptur hinum megin.
43. Látúnshólkur, lítill og beyglaður, 6 mm í þvermál.
44. Húnn af hnifskafti, sorfinn úr látúni og ekki vandað smíði, þrískiptur,
1,9 sm þvert yfir. Leifar af skafttanganum úr járni áfastar.
45. Títuprjónn úr látúni, hausinn undinn úr sams konar vír, lengd 4,5 sm.
46. Títuprjónn, eins og nr. 44, en styttri, 3,7 sm.
47. Beltisstokkur úr látúni, hjöruliður á öðrum enda, breidd 1,7 sm, lengd nú
2,3 sm, en eitthvað vantar neðan á. Á efra borð eru grafin strik nokkur, sem
ótvírætt virðast vera stafir, gotneskir upphafsstafir (majúsklar), en ólæsi-
legir eru þeir.
48. Sex afklippur af látúnsblikki, beyglaðar og tvær með hnoðuðum nöglum.
Mesta haf á stærstu afklippunni 4,2 sm. Efnið til muna þykkara en í stöpp-
uðu plötunum, en nær því sem er í beltisstokknum nr. 47.
49. Silfurpeningur enskur, halfpenny, 1,2 sm í þvermál, á framhlið andlitsmynd
af krýndum konungi, séð framan frá, letur umhverfis ólæsilegt nú, hefur þó
líklega verið EDWARDUS REX. Á bakhlið kross með þremur deplum í
hverjum krók, en umhverfis CIVITAS LONDON. Peningur þessi er frá Ját-
varði IV, sleginn milli 1464 og 1470. Myntfræðingurinn R. H. M. Dolley við
The British Museum telur jafnvel mega ætla hann frá 1468.1)
1) Ég þakka Georg Galster í Kaupmannahöfn og R. H. M. Dolley góðfúslega
hjálp við greiningu peningsins. Dolley segir: “The English coin is a halfpenny