Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1955, Qupperneq 20

24
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
50. Silfurhnappur hálfur, hefur verið hnöttóttur, 8 mm í þvermál, og er þetta
neðri helmingur hans með fæti eða lykkju, ekkert skrautverk. Hugsanlegt
er, að smásteinn hafi verið innan í þessari kúlu, og væri hún þá fremur
bjalla til að sauma á klæði en hnappur.
61. Silfurdoppa, kúpt á ferskeyttum grunni, 9 mm á hlið, gat í hverju horni.
Ath. Silfrið í nr. 50 — 51 er mjög eirblandað.
52. Kringla úr tini, steypt, 1,9 sm í þvermál, flöt á neðra borði, en á efra borði
er í miðju hnúður eða bóla og ganga frá honum átta geislastæðar álmur,
sem hver endar í hnúð eða bólu úti við brún. Tvö gagnstæð göt hafa verið
á kringlu þessari, sem ef til vill mætti nefna tölu eða hnapp. Fótur virðist
þó enginn hafa verið undir. Ath. Samkvæmt greiningu Atvinnudeildar Há-
skólans eru nr. 52 — 58 úr málmblöndu, þar sem tin er mest áberandi, en blý
og eir í minna mæli.
53. T-myndað tinstykki, mesta haf 2,4 sm, sýnilega heilt, en ekki auðséð, af
hverju er.
64 — 57. Fjórir naglahausar úr tini, allir kúptir, hinn stærsti 1,3 sm í þvermál,
hinn minnsti 5 mm.
68. Tinmolar fjórir, óheilir og verða ekki nánar greindir, hinn stærsti mælisc
mest 2,7 sm.
59. Rafperla hálf, hefur brotnað um gatið, 10—11 mm í þvermál.
60. Beinperla sívöl, 7 mm yfir um sig, 4 — 5 mm þykk.
61. Vaxmoli, óreglulega ferstrendur, 13—16 mm á hlið, lengdin 4,5 sm. Vaxið er
hvítt og hart, og loða í því mörg sandkorn. (Skilgreint af Atvinnudeild Há-
skólans.)
62. Glerhrot, óreglulegt að lögun, 2,1—3,0 sm yfir um sig, 2 mm á þykkt, rúðu-
gler, grænt í að sjá, en allmjög stokkið brúnum skellum og þar ógagnsætt.
63. Tinna, alls sjö molar, grá- og hvítflikróttir, hinn stærsti mælist mest 3,9 sm..
Sennilega eldtinna.
64. Viðarkolamolar fáeinir úr birki.
65. Járnbrot, alls a. m. k. 210. Þau eru öll mjög ryðþrungin, og hefur sandur
mjög setzt í ryðið. Við það hefur mjög horfið skilsmynd á járnbrotunum,
svo að naumast verður greint nú, af hverju þau eru. Þó eru ærið mörg með
vissu af nöglum, sum af hestskónöglum, en önnur eru af skeifum. Engin heil
skeifa er þó þeirra á meðal.
Smáhlutir þessir fundust í mismunandi hæð um alla tóftina. Lang-
þéttast voru þeir þó við austurgafl, innan við innri gólfhelluna og
mest í 20 sm þykku lagi þar neðst. En einnig voru þeir við suður-
vegg, og þar voru margir ryðhlunkarnir. En einn og einn hlutur,
of Edward IV (Blunt & Whitton, Class VI og VII, The British Numismatic Jour-
nal 1945—48), struck between 1464 — 1470. The mint mark is unfortunately in-
distinct but cannot be cross fitchée. It is almost certainly sun or crown, more pro-
bably the latter. In this case we could date the coin about 1468. The coin weighs
0,305 gramms which is normal allowing for undoubted wear and damage.”