Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1972, Side 104

104
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
Sumum þykir síð koma
seinn til hafna Marteinn."
(Thott 473«o, Sólarsýn, bls. 46.)
Síra Bjarna er auðsæilega illa við það, að bændur hlaða skip kaup-
manna nauðsynjum sínum og kaupa fyrir það skran og brennivín.
Svo segir hann 1671:
„Fiskigangur við Fjarða sveitir
fyllir Dani.
Margur þangað bátnum beitir
að biðja um skranið.
Þorskinn, löngu, lýsis ker
og lesið prjóna
í samgöngu sérhver ber
til soddan þjóna.
Sauði, dilka, væna vöru
vaðmáls geira.
Ána mylka, ærið smjör
og annað fleira.
Kramið glansar. Kaupin ný
úr kjörunum herða.
Heimskan dansar drussum í
þá drukknir verða.“
(Thott 473 <to).
En ekki mega kaupmenn sleppa komum sínum til Austfjarða, því
að þá horfir til vandræða. Svo segir síra Bjarni nokkrum árum síðar:
Reyðfirðingar hvessa í haf
á hverjum degi augun stór.
Eigi skyldi kominn í kaf
kaupmann voi' á öldujór.
Ýmsum þykir ævin dauf
úti er tíðin gleðifull:
Tár með vín eða tóbakslauf
til er nú ekki heldur en gull.
Fækka skautin fögur sem mjöll,
fyrst ei kemur Danskurinn.
Hver ein má nú hringa þöll
húfu prjóna á kollinn sinn.“
(Thott 473 tto).