Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1972, Qupperneq 170

170
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
er aðeins tvö stafgólf, tvö rúm við hvorn vegg, bálkar úr torfi og
gólf á milli. Baðstofan er mjög fornleg og margir gamlir viðir í
henni, enda er talið, að hún sé reist upp úr gömlu bænhúsi, sem stóð
á Marðarnúpi, næsta bæ við Gilá. Talið er, að baðstofan hafi verið
byggð í sinni núverandi mynd á Gilá fyrir rúmum 100 árum. Þótt
svo fari, að baðstofuna reynist ekki unnt að endurbyggja, eru þó
viðirnir merkir og standa fyrir sínu.
Ferðir safnmanna.
Eðlilega fara starfsmenn safnsins í margvíslegar ferðir, langar
eða stuttar, vegna starfans við eftirlit fornleifa og rannsóknir, og
er ekki ástæða til að telja upp hinar venjubundnu eftirlitsferðir.
Nefnd hefur verið ferð þjóðminjavarðar um Austur-Skaftafellssýslu,
en í september dvaldist hann í Svíþjóð um hálfs mánaðar tíma
að mestu í boði Statens historiska museum, og var gestur þess safns
við opnun sýningarinnar Islandia 14. september. — Sýning þessi
var haldin að frumkvæði forstjóra safnsins, Olov Isaksson, en
hann dvaldist hér á landi sumarið áður ásamt Söxæn Hallgiæn ljós-
myndara við að safna efni í sýninguna, einkum ljósmyndum. Lán-
aði Þjóðminjasafnið marga góða gripi til sýningar þessarar, meðal
annars kórkápu Jóns Arasonar sem jafnframt var send til viðgerðar,
svo sem fyrr segir. Sýningin þótti takast vel og vera góð kynning
á Islandi og var í ráði að hún yrði send víðar um Norðurlönd. Við
opnun hennar afhenti Sven B. F. Jansson þjóðminjavöi’ður Þjóð-
minjasafninu til varðveizlu víkingaaldarsverð úr Hrafnkelsdal, sem
um getur í síðustu Árbók.
Þá dvaldist þjóðminjavörður í Kaupmannahöfn í nokkra daga í
nóvember í boði Dansk-isl. forening og flutti erindi á fundi í félaginu.
Viðhald yamallo. byijginfia.
Aðalviðgei'ðin á vegum safnsins var eins og árin næst á undan
á Viðeyjai'stofu. Var lokið við að skeyta við burðarbita hússins og
sperrur, þakklæðning var endui’bætt og nokkrar sperrur færðar
vegna breytinga á kvistum, en kvistirnir fjórir voru teknir af og í
þeírra stað vei’ða settir á þrír kvistir eins og sýnt er á teikningu
Eigtveds. Þakið var að vísu kvistalaust í upphafi, en rétt þótti að
setja kvistina á, ekki sízt vegna bii'tu.
Til viðgerðarinnar varð að panta sérstök ti’é frá Ameríku, bæði til