Ársrit Hins íslenzka kvenfélags - 01.01.1897, Blaðsíða 16

boðið rjett, ætti að láta sjer annt um að rann-
saka og gjöra sjer ljósar aðrar hugmyndir, er að
stjórnarmáli voru lúta. Með öðrum orðum: verða
»politiskur«, hafi hann ekki verið það áður.
Það sem sumir virðast teljasjertrú um,er að þó
tillagan fengi framgang, sje engu slegið föstu. Vjer
getum haldið áfram að feta oss upp »stigann«
eins og sumir kalla þessa aðferð. En það er ein-
mitt það sem menn verða að gjöra sjer ljóst
með því að rannsaka eðli þessarar tillögu, að
hún tekur burtu með sjer alla »stiga«. Vjer get-
um mænt eins og vjer viljumeptir meira stjórnar-
farslegu frelsi, talað um það, þráð það, vitað að
það er til, sjeð hvernig vjer hefðum átt að fara
að öðlast það En vjer höfum engan »stiga« til
að komast þangað, sem það er og ná því. Vjer
fengum hann sjálfir í hendur óvinunum og ljet-
um þá íara burt, -— hróðugir yfirvitsmunum vorum.
Jeg gjöri ráð fyrir því að allir íslendingar,
konur og karlar, muni leitast við að skilja um
hvað flokkarnir á þinginu 1897 hafa skiptst, og
nú ætla jeg að gjöra ráð fyrir að margir þeirra
að minnsta kosti komist að þeirri niðurstöðu, að
Valtýstillagan fari fram á að selja landsrjett í
hendur Dönum. Jeg ætla ennfremur að ímynda
mjer að þeir láti sig ekki einu gilda að þetta
næði framgangi. Þá kemur sú spurning fram:
Hvað geta þessir menn gjört til þess að koma í
veg fyrir ólánið, og það, sem einkum vakti