Ársrit Hins íslenzka kvenfélags - 01.01.1897, Blaðsíða 38

40
og móðirin og því er ábyrgð hennar afarmikil,
þareð hún leggur grundvöllinn áð hugsunarhætti
barnsins, er að vísu getur talsvert breytzt síðar,
þá er það verður fyrir öðrum áhrifum, en þó
naumast svo, að ekki verði eitthvað eptir af
góðum tilfinningum, hafi hún vakið þær og
göfugum hugsunum, hafi hún gróðursett þær.
»Þegar vjer blöðum í fornsögum vorum,
verðum vér einnig skjótt varar við áhrif mæðr-
anna á börnin sín. Þar lítum vér tápmiklar
og stórhuga konur, er hvöttu sonu sína til
stórræða; þær bátu djarft hjarta í brjósti og
höfðu mætur á drengskap og hreysti. Mörg
verk, er þá voru unnin og afreksverk talin,
hafa eflaust átt rót sína að rekja til eggjandi
orða þeirra. Vér sjáum af Egilssögu, að móðir
Egils hefur dregið upp með skrautlegum litum
glæsilega mynd af víkingalífinu í huga hins
unga sveins, því ella mundi Egil! ekki hafa kveðið:
„Það mælti mín móðir,
að mér skyldi kaupa
fley og fagrar árar,
fara á hring með víkingum,
standa upp í stafni
stýra dýrum knerri,
halda svo til hafnar,
höggva mann og annan“.
Þetta var nú ort í anda fornaldarinnar, En