Ársrit Hins íslenzka kvenfélags - 01.01.1897, Blaðsíða 31

33
neskum kvennhöfundum ber einkum á skap-
andi krafti og á hinu æsta en þó heilbrigða geðs-
lagi landsins dætra. Önnur hlið eðlis þeirra,
hin hagsýna og tápmikla starfslöngun, kemur
bezt í ljós á öðru andlegu verksviði, þar sem
starf þeirra hefur heppnazt vel. Þær starfasem
læknar, kennslukonur og sem meðlimir í ýmiss
konar félagslegum stofnunum. Læknislistina
var þeim fyrst leyft að stunda, og þær hafa
reynzt svo góðir læknar, að þær hafa gert bæði
sjálfum sér og hinum framsýnu löggjöfum mesta
sóma, og það því fremur sem þær hafa hlotið
að berjast við ýmsa örðugleika. Læknaskóli
handa konum var stofnsettur í Pétursborg 1870;
þangað til höfðu þær lært erlendis, einkum í Ztir-
ich. Þessi skóli starfaði í 10 ár, en lagðist svo
niður 1880; en nú á seinni árum hafa menn
með frjálsum gjöfum tryggt þessu fyrirtæki á
lagalegan hátt allmikinn höfuðstól, og það er á-
kveðið, að skólinn taki aftur til starfa 1898.
Auk þess að lækna almúgann upp til sveita,
hafa þessar huguðu, hjálpfúsu, ungu konur
heillavænleg, siðferðisleg áhrif á hann, og sama
er að segja um kennslukonurnar, sem ef til vill
eiga að berjast við enn meiri örðugleika og
hleypidóma.
Það er oft örðugt að fá obinbert leyfi til
að setja á stofn skóla, og peningaleysi er því
sízt til fyrirstöðu, þar eð margir vilja styrkja
3