Óðinn - 01.01.1924, Blaðsíða 35

ÓÐINN
35
Fyrsta stjórn Eimskipafjelags íslands og framkvæmdastjóri þess.
Standandi: Olafur johnson og Garöar Gíslason. Sitjandi: Olgeir Friðgeirsson, Halldór Daníelsson, E. Nielsen,
Sveinn Björnsson, Jón Gunnarsson og Eggert Claessen.
Það hefur um langan aldur verið viðurkent af flest-
um, að ferðir manna um fjarlæg hjeruð og lönd og
viðskifti við íbúa þeirra væru þroskandi og mentandi,
auk þess sem flestum er það brýn nauðsyn, að standa
í sem bestu sambandi við umheiminn. Okkur Islend-
ingum er það brýn nauðsyn. Veldur því annarsvegar
lega landsins og einangrun lengst norður í höfum, og
hins vegar hversu gæði landsins eru fábreytt og margt
sem þarf að sækja til annara. Sagnfræðingar okkar
hafa margsinnis bent á það, hversu dugur og kjarkur
landsmanna var á háu stigi meðan þeir áttu sjálfir skip
í förum og heimsóttu nágrannalöndin að staðaldri.
Og einn þeirra hefur haldið fram þeirri skoðun, að
hinar foru bókmentir okkar sjeu að miklu leyti að
þakka utanförum höfundanna og skólavistum þeirra
víðsvegar um Norðurálfu. Oft er líka vitnað til þess,
hversu sjálfstæðisþrá forfeðra okkar var sterk og
hvað þeir höfðu mikinn mátt til að varðveita frelsi
sitt, þótt við ofurmagn væri að etja. Eins hið gagn-
stæða, þegar þeir höfðu glatað skipakosti sínum og
utanferðir vóru að mestu lagðar niður. Til þess að
leita sjer fjár, menningar og þekkingar, í öðru
landi, er það nauðsyn áð þurfa eigi að sækja farið til
annara. Um það eru að síðustu flestir sammála, að
það sje atvinnuvegunum fyrir bestu að umráð sam-
göngutækjanna sje í eigin höndum. Verður þar sem
annarstaðar sjálfs höndin hollust.
Niðurstaðan verður því sú, að með stofnun Eim-
skipafjelags íslands hafi sjálfstæði landsin fengið ör-
uggan stuðning, mentun þess verið greiddur vegur og