Óðinn - 01.08.1933, Blaðsíða 4

60
ÓÐINN
— Það var unun að vera hjá honura í mann-
fagnaði, því að hann kunni svo margar sögur
og var hnittinn í orðum og sagði vel frá.
Hann var sjálfkjörinn hrókur alls fagnaðar,
hvar sem hann var.
Hann hafði sjerstakt lag á þvi, að láta ölluin
líða vel í návist sinni, hann gat sett sig inn í
hugsanagang fólks á mismunandi þroskastigi, en
það er list, sem öllum er ekki lagið að leika. —
Jafnvel stjórnmála-andstæðingar hans virtu hann
og þótti vænt um hann; er þó venjulega sæmi-
legt djúp staðfest milli slíkra manna.
Með Ágústi FJygenring er fallið í valinn mikil-
menni í íslensku atvinnulífi, gáfaður maður og
góður drengur. P. Edilonsson.
4
Jakob Árnason
hreppsfjóri.
Fað hefur dregist alllengi að minnast fráfalls
merkisbóndans Jakobs Árnasonar, er bjó um
langt skeið rausnarbúi i Auðsholti í Ölfusi, en
andaðist á heimili sínu, Ránargötu 12 hjer
i bænum, 6. ágúst 1921, en sú mun vera afsökun
fyrir þeim drætti, að ættingjum hans og vinum
hefur þótt fara vel á því, að bíða þess tíma, að
hin mæta kona hans »yrði kölluð heim«.
Jakob var sonur Árna Árnasonar og konu
hans Elínar Jakobsdóttur, er lengi bjuggu í
Vestri-Garðsauka í Hvolhreppi, og þóttu þá
mestu búhöldar og sæmdarhjón í hvívetna. —
Meðal margra mannvænlegra barna þeirra hjóna
var Jakob, er var fæddur 3. sept. 1843. Eftir
fráfall föður síns tók Jakob við búi i Garðsauka
og fjekk byggingu fyrir jörðinni hjá sjera Ás-
mundi Jónssyni, er þá var prestur í Odda, en
gekk síðar að eiga Helgu Böðvarsdóttur frá
Reyðarvatni á Rangárvöllum.
Þau hjón voru samhent í dugnaði og allri
búsýslu, enda efnuðust þau prýðilega, því að
umgengni þeirra og prúðmenska við hjú sín
gerði garð þeirra frægan. Gestrisni þeirra hjóna
hefur lengi verið við brugðið, því að svo mun
mega segja að allir þeir mörgu, er komu á heimili
þeirra, nytu beina, hugulsemi og vinsemdar.
Jakob var sá glaðlyndi og hversdagsljúfi maður,
sem allir virtu og allir glöddust af að hitta að
máli, hvort heldur var á förnum vegi eða á
heimili hans. Hann tók mikinn þátt í sveita-
störfum, og var lengi starfandi í sýslunefnd,
enda naut hann jafnan hvarvetna trausts og
virðingar samverkamanna sinna.
Árið 1883 fluttu þau hjón búferlum að Auðs-
holti í Ölfusi, og eftir að hann hafði lært þær
búskaparreglur er giltu þar í sveit, búnaðist
þeim prýðilega, enda jukust þeim efni brátt og
bú þeirra stóð í miklum blóma í mörg ár.
Jakob varð bráðlega hreppstjóri í Ölfushreppi
og sýndi í því starfi, sem öðru, frábæra reglu-
semi, samvinnulipurð og umhyggju fyrir hag
sveitarfjelagsins. Hann var prýðilega vel að sjer
í öllu því er snerti sveitamálefni, og eftir þvi
sem þá tíðkaðist var hann svo vel að sjer,
að margir yngri skólagengnu mennirnir mættu
öfunda hann af þvi, hve víðlesinn hann var,
og hve fagra rithönd hann reit. Hann þótti
glöggur og tillögugóður í öllum þeim málum,
er hann skyldi fjalla um, og Ijet sjer sjerstak-
lega ant um að leggja þeim liðsyrði, er voru
lítilsigldir, enda hefur drengskap hans oft verið
við brugðið.
Þegar kaupkröfur vinnuhjúa gengu svo fram
úr hófi, að menn sáu að sveitabúskapnum var
háski búinn, varð þeim hjónum það ijóst, að
ógerlegt yrði fyrir þau að búa lengur á mann-
frekri sveitajörð; því hurfu þessi heiðurshjón
burtu úr sveitinni og frjálsu fjallasælunni, þar
sem þau höfðu starfað af stakri alúð um langan
aldur, og þar sem þau unnu af alhug hverri þúfu,
dal og dæld, og fluttu til Reykjavikur »á möl-
ina«, eins og það var þá orðað, en börnin þeirra
voru öll mannvænleg og fengu bráðlega lífvæn-
legar stöður í borginni, svo að gömlu hjónin
þurftu aldrei að bera áhyggjur fyrir elli eða
fjeleysi.
Þau hjón eignuðust mörg börn, en þau, sem
komust til fullorðinsára, eru: Elín, Isleifur og
Sigriður, sem öll eru ógift og búa saman á
föðurleifð sinni við Ránargötu; ennfremur Guð-
rún, sem gift er Jóni Guðmundssyni trjesmið,
frá Brekkum i Hvolhreppi, en þau bjuggu lengi
fyrirmyndarbúi, fyrst á Ósi í Skilmannahreppi,
en síðar i mörg ár á Narfeyri í Skógarstrandar-
hreppi, en fluttust hingað til bæjarins vorið 1931.
Þau eiga mörg pr57ðilega vel gefin og mannvæn-
leg börn, sem þau hafa sett til náms, bæði í
Kennaraskólann og Verslunarskóla íslands.
Helga Böðvarsdóltir var fædd 16. janúar 1845,