Óðinn - 01.08.1933, Blaðsíða 36

92
Ó Ð I N N
Ásmundur Ásgeirsson
skákmeistari íslands 1933.
Eftir dauða hans hjeldum vjer, jeg og hinir nán-
ustu vinir hans af prestaskólanum, áfram biblíulestr-
um vorum, þangað til fram um miðjan maí. Á sein-
asta biblíulestrinum fjekk jeg mikla og ágæta bók, í
fögru bandi. Það var æfisaga Frans af Assisi, eftir
Johannes Jörgensen, og var framan á hana skrifað:
»Frá Brandi og Briemum, þökk fyrir föstudagskvöldin*.
]eg las þá bók með áfergju mikilli, en stundum varð
jeg að hætta, því að í lýsingunni af Frans sá jeg
mína eigin mynd, sem mótsetning, svo að títt sveið
undan samviskunni; jeg þoldi varla að lesa bókina,
en gott hafði jeg af þvi samt. —
Jeg hafði ekki Ieigt í Fischerssundi lengur en til
14. maí, og var nú búið að leigja það öðrum, en jeg
vissi lengi vel ekki, hvar jeg ætti að fá mjer bústað.
Jeg hafði neitað að eiga bústað í nýja húsinu. Jeg
heyrði um vorið að steinhúsið í Litla-Seli væri til sölu.
Mjer leitst vel á þann stað, og hafði hug á að kaupa
það, ef jeg gæti. Það átti að kosta 3000 krónur.
Jeg gerði nokkrar tilraunir til að festa kaup á því,
og hugsaði jeg helst til þess, að jeg gæti flutt þangað
14. maí, og vildi jeg gjarnan fá þar leigt, þótt ekki
yrði af kaupum. Mjer gekk ógreitt að fá mjer
ábyrgðarmenn, og loksins, þann 13. maí, strandaði alt,
og einnig það, að fá þar leigt, eins og jeg var bú-
inn að fá vilyrði fyrir, og hafði þess vegna ekki svip-
ast neitt eftir öðru húsnæði. — Þegar jeg kom heim
um kvöldið, stóð málið þannig, að alt með Sel var
komið í strand, og jeg hafði lofað að vera búinn að
flylja fyrir kl. 3 næsta dag. Jeg hafði fengið mjer
vagn og hjálparmenn til flutningsins, og átti vagninn
að fara fyrstu ferðina kl. 10. En hvert hann ætti
að fara vissi jeg ekki. Jeg vildi þó ekki um kvöldið
segja mömmu frá þessum vonbrigðum, til þess að
hún ekki hefði neinar áhyggjur; mjer fanst að nóg
væri, að þær kæmu að morgni. — Jeg svaf samt ró-
legur um nóttina, og snemma um morguninn var
byrjað að taka saman flutninginn, og mamma, og
allir aðrir, hjeldu að flytja ætti vestur að Seli. Svo
kl. 9 kvaðst jeg þurfa að fara út, og mundi jeg kom-
inn heim áður en fyrsti vagn færi. Jeg fór svo upp
til Sigurðar Björnssonar, síðar brunamálastjóra, sem
hafði með sölu og leigu á húsum að gera, og spurði
hann eftir auðum íbúðum. Hann hafði eina íbúð til
leigu í nr. 14 við Lindargötu. Jeg tók þá íbúð, og
samningur var undirskrifaður. Jeg skoðaði íbúðina;
það var neðri hæðin í tvílyftu húsi nýlegu, með tveim
stofum og herbergi allstóru. — Svo var alt klappað
og klárt kl. 11, og jeg flýtti mjer heim, og var þá
búið að hlaða á vagninn. Svo fórum við af stað. Jeg
sagði flutningsmönnum að þeir skyldu elta mig, hvert
sem jeg færi. Svo var vagninum ekið út sundið, út
á Vesturgötu; en þeim brá í brún, er jeg þá sneri í
austur, í staðinn fyrir að þeir hjeldu að í vestur ætti
að fara. Þeir höfðu orð á þessu, en jeg sagði þeim
að koma á eftir mjer og furða sig ekki á krókaleið
minni, enda væri hægt að komast vestur að Seli,
þótt fyrst væri farið í austur. Svo fórum við þar sem
leiðir lágu inn á Lindargötu. Þeir hjeldu víst að jeg
væri ekki með öllum mjalla. Svo nam jeg staðar við
nr. 14, og bað þá að taka af vagninum og bera inn.
Þeir ætluðu varla að þora að gera það, uns þeir sáu
að jeg hafði lyklavöldin að húsinu. Nú sagði jeg þeim
hvernig á öllu stóð, og varð nú að þessu gaman.
Þegar við komum svo aftur til baka, sagði jeg mömmu
frá breytingunni, og ljet hún sjer það vel líka. Svo
gekk nú flutningurinn vel og næstu nótt svaf jeg í
nýja staðnum. — Það var ágætt sambýli við hús-
eigandann, sem bjó á loftinu, og reyndist það fólk
okkur vel. — Þegar alt var komið í lag, var þetta
hin snotrasta íbúð. En jeg var lítið heima, því nú
þurfti jeg að vera á daginn niðri í K. F. U. M., og
sat jeg þar frá kl. 9 á morgnana lil kl. 7 á kvöldin,
með hæfilegum matartíma. Jeg hafði eitthvað 8 drengi
til kenslu, og voru ýmsir þeirra utan úr sveit. Þeir
lásu hjá mjer undir yfirheyrsluna, og var það mjög
skemtilegur flokkur. Sigfús Halldórsson stóð sig
mjög vel og skrifaði Ijómandi góða stíla, bæði
íslenska og danska. Hann hafði líka lesið mikið í
l