Óðinn - 01.08.1933, Blaðsíða 22

78
ÓÐINN
sonar, síðast á Eydölum í Breiðdal. Hafði sjera
Jón áður verið giftur Þóreyju Hjörleifsdóttur,
prests Hjörleifssonar að Hjaltastað, og áttu þau
tvo syni, Þórð og Einar, síðar bónda í Sauð-
haga og Sandfelli, sem fyr er getið.
Þórunn var af eldri börnum sjera Magnúsar
(fædd í Berufirði 15. júní 1831, dáin 24. sept.
1907), tveimur árum eldri en Eiríkur, siðar
bókavörður í Cambridge, en yngst þeirra syst-
kina var Þorbjörg (f. 1851, sbr. »óðinn« 1927,
XXIII. ár, bls. 60—63). Þeim hjónum, sjera Jóni
og Þórunni, varð að eins þriggja barna auðið,
og voru það dætur þrjár: Margrjet, Vilborg og
Þórey, allar fæddar á Klyppstað. Þá var Þórey
enn ungbarn er þau hjón fluttu með alt silt
upp að Kirkjubæ í Hróarstungu, op voru eldri
dæturnar fluttar í kláfum og hengdar upp á
klakk, en Þórey reið bjá mömmu sinni. Mundi
Margrjet, móðir mín, vel eftir þeirri för og þólti
ævintýraleg, enda er bratl upp klifin í Tó, en
svo heitir fjallvegurinn, sem farinn er úr Loð-
mundarfirði til Hjeraðs.
Skömmu síðar andaðist sjera Jón og fóru þær
systur þá með móður sinni að Galtastöðum í
Hróarstungu. Þar giftist Þórunn í annað sinn
Stefáni Einarssyni (f. 9. mars 1854 á Dverga-
steini, d. 28 júlí 1915), prests Hjörleifssonar frá
Vallanesi. Var Stefán bróðir sjera Hjörleifs Ein-
arssonar á Undirfelli, föður Einars skálds Hjör-
leifssonar Kvaran og þeirra bræðra.
Þau Þórunn og Stefán fluttust síðar að Sörla-
stöðum i Seyðisfirðí og bjuggu þar um hríð.
Voru þær systur lengst af með þeim, Vilborg
var þó hjá hálfbróður sinum Einari — þá í
Sauðhaga í Skriðdal —, eða með móöurafa sín-
um sjera Magnúsi Bergssyni i Eydölum.
Allar voru þær systur vel gefnar og nutu líka
að sumu leyti betri fræðslu en títt var um
ungar konur á þeim árum. 1 Eydölum fengu
þær að læra eigi að eins dönsku, heldur einnig
ensku, þótt ekki hefðu þær miklar nytjar þess
lærdóms síðar meir. Aftur á móti bjuggu þær
vel og lengi að hinu andlega loftslagi, sem Ey-
dala-heimilið gat veitt þeim betur en aðrir staðir,
sökum sambandsins við Eirik Magnússon. En
n skóla fóru þær ekki, nema Þórey, á kvenna-
skólann á Syðri-Ey í Húnavatnssýslu. Og ilend-
ist hún þar nyrðra.
Vilborg giftist fyrst þeirra systra. Mun hún
Iiafa kynst Benedikt, er þau voru grannar í upp-
vextinum, hann í Sandfelli, en hún í Sauðhaga
hjá bróður sinum Einari. Þau hjónin Stefán og
Þórunn brugðu búi á Sörlastöðum sama ár
(1888) og fóru til þeirra. Síðan fóru þau að
Höskuldsstöðum til Margrjetar, en eftir tvö ár
(1991—92) fóru þau aftur að Þorvaldsstöðum
til Vilborgar og vora þar ávalt síðan til heimilis.
Þar dó Þórunn 24. sept. 1907 og Stefán 28. júlí
1915. En Stefán var annars oft víðsvegar við
smíðar, því hann var smiður góður, lærður af
Jóni Magnússyni mági sínum, en Jón var
»sigldur« og hafði numið í Kaupmannahöfn.
Stefán húsaði víða bæi og bygði mörg hús í
þorpum á Austurlandi, ennfremur mun hann
hafa hjálpað Hjörleifi bróður sínum á Undir-
felli að byggja þar. En það er til marks um það,
hve ástsæll hann var af stjúpdætrum sínum, að
allar þrjár ljetu heita í höfuð honum, og ber jeg,
sem þetta rita, nafn hans.
Þeim Benedikt og Vilborgu varð als sjö barna
auðið, en þrjú dóu: Eyjólfur, tæplega ársgamall
(f. 1891), Stefán (f. 23. júní 1898, d. 12. apríl
1912) og Þuriður (f. 20. maí 1902, d. 1. júlí 1917).
Urðu þessi börn mjög harmdauða foreldrum
sínum, sem von var um jafn-stálpuð og efni-
leg börn.
Eftir lifa systurnar fjórar: Jónína (f. 10. febr.
1890), Sigríður (f. 23. nóv. 1892), Þórunn (f. 11.
nóv. 1891) og Þorbjörg (f. 13. febr. 1897). Eru
tvær eldri systurnar giftar, Jónína Helga bónda
Finnssyni að Geirólfsstöðum í Skriðdal, en Sig-
ríður Friðriki Jónssyni frá Víkingsstöðum, frænda
sínum, og búa þau áfram á Þorvaldsstöðum.
Hvortveggja hjónin hafa eignast börn.
En þær yngri systurnar Þórunn og Þorbjörg
hafa nú um nokkur ár verið búsettar í Reykjavík.
Vilborg hjelt áfram búskap við svipaða rausn
eftir fráfall manns sins 1918. Sýndist það þá best
að hann hafði ekki staðið einn með hana við
hlið sjer, þótt mikið væri skarð fyrir skildi, þar
sem húsbóndann vantaði. En búinu hjelt hún,
þar til vorið 1926, að þau Sigríður og Friðrik
tóku við því. Dvaldi hún síðan hjá þeim það
sem eftir var æfinnar, en hún dó 8. ágúst 1931.
Hvílir hún með manni sínum og börnum og
öðrum nákomnum í ættargrafreitnum á Þor-
valdsstöðum.
Með henni er síðasti fulltrúi gömlu kynslóð-
arinnar í val hníginn. Enn lifir minningin með
yngri kynslóðinni. Og ef þessar línur mættu