Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1883, Blaðsíða 19

19
Evrópu og á Atlantsströndum Ameríku. Hún er al-
gengur gestur frá Spitsbergen til vesturstranda Frakk-
lands, frá Grænlandi og suður að miðjum austurhluta
Bandafylkjanna. Síldin er rennilegur fiskur, lengd
höfuðsins er fimti hluti af allri lengdinni, frá broddin-
um á neðra skoltinum til framenda bakuggans er sama
lengd og frá bakugganum aptast og aptur á sporð-
brodd. Kviðuggarnir eru sem næst undir miðjum bak-
ugga og gotraufarugginn er í mun lengri en bakugg-
inn. Neðri skolturinn nær lítið eitt fram yfir hinn
efri. Á yngra aldri dregur kvið síldarinnar eins
og í kjölmyndun og til að vera eins og sagar-
tentan, en eptir því sem hún eldist, hverfur það er
mótar fyrir sagarskorum. Á höfðinu er ekkert hreist-
ur, en á búknum er samhliða stórgjört hreistur í 15—
16 samhliða röðum á hvorri hlið um helminginn, og
eru á hliðinni í miðrákarstað 58 hreisturs flögur. Hreistr-
in eru ávöl og á þeim fínar þverrákir, sem ganga
hver í aðra eins og í öldum. Hreistrið er laust, og
fellur því svo skjótt af, að sjaldgæft er að sjá fisk, svo
að ekkert hafi losnað af. í hryggnum eru 56 liðir
og 35 rif. Á kviðnum innan er dökk himna, lifurin
lítil og liggur á vinstri hlið, efri kútmaginn stuttur
og liggur yfir langan þunnan maga, sem hefir optast
oddmyndaðan blindsekk. Miltið er þunt og mjótt.
Sundmaginn þunnur, ílangur, mjór til endanna og hef-
ir tvær pípur, er leiða að hlustum fiskjarins. Neðri
hluti sundmagans hefir og pipu, sem sameinar hann
við magann.
Menn geta tæplega hugsað sér fallegri fisk en
lifandi síld. Litarhættinum slær til regnboga fegurð-
ar. f>egar hún er í sjó, er bakið dökt að sjá. Alt
þetta hverfur þegar hún er tekin úr sjónum, og litar-
2*