Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1883, Blaðsíða 34

34
gera fyrir stöðvum síldarinnar i hafinu. f>að er þar
sem fæða hennar er ríkulegust. Hvar það nú er, verð-
ur að vera komið undir atvikum í hvert einstakt skipti,
og stöðvar smádýranna hljóta að vera mjög breytileg-
ar eptir stormum, straumum og ýmsum lifsskilyrðum,
eins og áður var sagt. þegar nú smádýr þessi rekast að
landi inn á víkur og firði og fylla sundin, eða kvikna þar,
þá er það ein aðalástæðan til þess, að svo opt verður
vart við sildargöngu við land, án þess að síld sé í aðal-
göngu sinni til þess að hrygna. Bætist nú þar við, að
stormar og straumar og ofsóknir annara dýra hljóta
að valda því, að síldin leitar upp að landi, þegar hún
á hægt með að fara þangað, þá eru þegar nokkrar
ástæður taldar til þess, að hún gangi af og til undir
land, þó ekki sé það til að hrygna.
Strandlengdin á Noregi er mikil; hafáll mikili og
djúpur þar sem miðgrunnið hverfur, stálbratt niður í
hyldýpi, allvíða eyjar, sem liggja fyrir utan megin-
landið, og gefa skjól. Ut frá íslandi, sem er eyja um-
flotin á alla vegu, er minna dýpi, en hér og hvar
talsverðir álar. Af þessu má þegar vera auðskilið, að
í Noregi ber meira á aðalgöngu síldarinnar til lands
en á íslandi, með talsverðu jafndýpkandi útgrynni frá
landi. þar sem því síldin í Noregi snemma á þorran-
um leitar upp úr hinum djúpa hafál, í síldarbjargi sem
Norðmenn kalla, því svo nefna þeir hinar stóru sildar-
torfur, þegar þær leita til lands, þá ber ekki svo stór-
kostlega á þessu hjá oss. Eg er svo ókunnugur hér á
landi allvíða, þarsem vart gæti orðið við þetta, að eg
get eigi um það dæmt, en þó virðist svo, að þegar
kemur fram á miðjan vetur, fari á hverju ári miklar
síldartorfur fram hjá Reykjanesi, milli lands og fugla-
skers, og leiti þar meðfram landi og inn á Faxaflóa.
|>á verður þar vart við fuglager mikil, hvali og fiska,
sem veita torfunni eptirför, og nema ekki staðar fyr