Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.04.1883, Qupperneq 50

»32
sögur 1242, og varhann þá í liði Kolbeins Arnórsson-
ar, er þeir Gizurr þorvaldsson sviku Orœkju Snorra-
son við Hvítárbrú, og var þá Órœkja fenginn Halli í
hendr, en Sturla þ>órðarson Brandi Kolbeinssyni, og
hafa þeir þá verið helztir menn í liði Kolbeins (Sturl.
6, 36: II, 256). Sama ár i nóvembermánuði var Hallr
í liði Kolbeins, er hann elti þórð kakala Sighvatsson,
og segir þá, að Hallr væri „annarr enn Brandr Kol-
beinsson mest virðr af Norðlendingum11, og var það
fyrir tillögur Halls, að Börkr bóndi Ormsson í þing-
hesi var þá eigi hrakinn af mönnum Kolbeins (Sturl.
7, 10: III, 22). Enn var Hallr í för með Kolbeini
er hann fór vestr að Tuma Sighvatssyni áReykjahóla
1244, og var það þá fyrir orð hans, að Magnús nokk-
ur þá grið að Kambi í Króksfirði (Sturl. 7, 23: III, 49,
51), og i sömu för getr hans í Bœ í Króksfirði (sömu
bls. neðanm.), að hann var á tali við Ara Steinsson
og var Ara á meðan veittr áverki, og gat Hallr
eigi aftrað þar hryðjuverkum Norðanmanna. þ>á getr
þess, er Kolbeinn var andaðr og þórðr kakali hafði
fengið riki í Eyafirði, að hann átti fund á Grund við
alla bœndr þar i héraði nema Hall á Möðruvöllum,
er þá (vetrinn 1245—1246) var ‘heimamaðr í Bœ suðr’
(með Böðvari jþórðarsyni Böðvarssonar, mági Kolbeins
Arnórssonar), sem eflaust mun hafa komið af því, að
hann hefir enn eigi verið búinn að ná sættum af þ>órði
Kolbeinssyni eftir atför að Tuma og aðrar mótgerðir
(Sturl. 7, 41: III, 81). í>ví næst getr Halls árið 1255,
er J>orvarðr þórarinsson beiddi sér viðtöku af bóndum
í Eyafirði við Djúpadalsá, og varhann þá einn þeirra,
er helzt hafði orð fyrir bóndum og neitaði að taka við
|>orvarði (Sturl. 9, 35: III, 254). Sama ár getr þess,
að hann og Eyólfr ábóti að þ>verá fóru á milli Hein-
reks byskups og þeirra þorvarðs þ>órarinssonar og
jporgils skarða til þess að reyna að koma á sáttum