Eimreiðin - 01.01.1897, Blaðsíða 74

74
íslendinga, og skyldi ekki einhverjar þarfar og góöar framfarahugmyndir
berast þangað í öllum þeim sæg af brjefum, sem árlega fer á milli ætt-
ingja og vina, og jafnvel margur skildingur líka? Brátt mun og að því
reka, að fleiri eða færri Vesturíslendingar fari kynnisfarir til Islands, því
þá sárlangar til að sjá æskustöðvar sinar, enda gerðu þeir í sumar ráð
fyrir að fara »heim« um aldamótin ioo í hóp og hafa nokkrir þegar
byrjað að leggja fje fyrir til ferðarinnar. Þótt viðdvölin yrði stutt, gætu
þeir þó sjálfsagt bent á ýmislegt, sem að gagni mætti verða. íshúsa-
hugmyndinni var fyrst hreyft í blöðum Islendinga vestan hafs, og það-
an vóru þeir rnenn fengnir, sem húsunum komu á fót. Þar var og
járnbrautarhugmyndinni fyrst hreyft, og Vesturíslendingur var það, sem
kom henni inn í þingsalinn. Svo mun fleira á eptir fara. Bað hefur
heldur ekki litla þýðingu fyrir íslenzkar bókmenntir, hve markaður ís-
lenzkra bóka hefur aukizt, síðan byggðir Vesturíslendinga tóku að stækka.
Að tiltölu mun nú keypt meira af íslenzkum bókum í Ameriku, og má
þó les trarfýsn Islendinga við bregða, ef efnin væru að sama skapi.
M enn þurfa ekki til þess að hugsa, að mönnum takist að stöðva
vesturflutningana með því, að úthúða Ameríku og Vesturislendingum og
neita þeim um það, sem satt er og rjett, enda er slíkt ekki drengileg
aðferð. Betra ráð mundi það, að leggjast allir á eitt, til þess að vinna
að því að auka framleiðslumagnið, með þvi að bæta samgöngur og at-
vinnuvegi svo, að öllum verði ljóst, að lífvænt er í landinu. Bað mundi
og vafalaust reynast mjög heppilegt, ef íslenzkir bændur vildu senda
unga sonu sína til Ameríku, til þess að dvelja þar um stund og læra af
löndum sínum þar. Pótt búskaparlagið sje töluvert frábrugðið, mundu
augu þeirra opnast fyrir mörgu, og þeir fá ýmsu kippt í liðinn, þegar
heim kæmi, þó ekki væri annað, en að kenna mönnum að nota ný
verkfæri. Margir hinna skýrustu og beztu íslenzkra bænda í Ameríku
fullyrtu við mig í sumar, að þeir væru sannfærðir um, að rækta mætti
ýmsar korntegundir á Islandi með miklum hagnaði til fóðurs, þótt
kornið næði aldrei fullum þroska. Væri ekki vert að gera tilraunir i
því efni?
jeg enda þessar línur með því, að biðja þig, EIMREIÐ mín, að
að skila kærri kveðju minni til Vesturíslendinga og beztu þökk fýrir alla
þá framúrskarandi gestrisni og ljúfmennsku, sem þeir sýndu mjer í sum-
ar. Hnýti jeg þar við þeirri ósk, að þeir mættu verða þjóð sinni, bæði
austan hafs og vestan, til sem mests gagns og sóma, og þykist jeg þess.
fullviss, að þeim muni engin ósk kærari en sú.
267i- ’97- V. G.
t
Islenzk hringsjá.
BÆKUR SENDAR EIMREIÐINNI:
TÍMARIT KAUPFJELAGANNA. I. Rvík 1896. Rit þetta, sem á að vera
málgagn kaupfjelagsskaparins Islandi, er gefið út af 5 íslenzkum kaupljelögum,