Eimreiðin - 01.01.1897, Blaðsíða 47

47
fyrst á hugmyndina og leitar henni siðan staðar í lifinu. Andi hans býr
í hugsananna heimi, og upp til þeirrar hæðar vill hann lypta verulega
lifinu. Þannig vilja báðir ná sama takmarkinu, að samþýða hið eilífa
við hið mannlega, og eiga þeir svo saman, að hvor fullgerir annan.
Engin efunarsýki eitraði trú þeirra á framfarir mannkynsins fyrir sigur
hinna hugsjónarlegu afla, sem hreyfa sig djúpt i lifi þjóðanna, og það
Tvístytta Goethe’s og Schiller’s í Weimar, eptir E. Rietschel.
er þessi hin »pósitíva« hlið veru þeirra, sem hefur þá hátt upp yfir öll
önnur samtiða skáld (Leixner). Aldrei hefir neitt vináttusamband verið,
sem borið verði sarnan við þeirra, og stendur það einstakt í bókmennta-
sögu alls heimsins, því hjer dró sarnan með tveimur hinum mestu skáld-
mæringum aldarinnar, sem þó voru að mörgu svo ólíkir, og þar á ofan
keppinautar sín i millum, og bundu þeir með sjer hina göfgustu vin-
áttu, er byggð var á þvi, að báðir stefndu að sama hugsjónamarki. Eng-