Eimreiðin - 01.01.1897, Blaðsíða 48

48
inn rígur átti sjer þar stað, heldur var miklu fremur hvorum annt um
annars sæmd; eins og þessir Díoskúrar andans störfuðu saman í ein-
ingu, eins munu þeir framvegis lifa samtengdir í áhrifum sinum og
endurminningunni og tvistjörnu-merki þeirra jafnan ljóma hátt yfir djúpi
timans og bera skæra birtu yfir öldum og óbornum.
Hringsjá.
(Hrynhenda send Valdimari Briem n. nóv. 1895.)
Valdi Hamar vizku og snildar!
Vertu, bróðir, kvaddur i óði;
Gæðavetur úr glöðu heiði,
Guðleg jól og nýjárs sólu!
Dægur hvert, þó sjöfalt syrti,
Sje þjer bjart og ljett í hjarta;
Hellist sjór af glóanda gulli,
Greppur, enn yfir þína Hreppa!—
Tigu sex hef eg fyllt á flugi
Fljótra ára lífs á bárum;
Ferðin lá yfir frera harða,
Furðugljúfur og margar urðir.
Full af sól og fegurð allri
Fjöllin sýnast af Bernskuvöllum,
En — hvar hættir — hjálpi’ oss drottinn! —
(Hrópað er síðan) ljóta hlíðin? —
Hvorki skal þó kvarta um hörku
Heims í raun og blása í kaunin,
Nje mitt gæfugengi lofa,
Get eg það fáir stórum meti.
Hitt er vert að herrna í frjettum,
Hvað eg merkast sjái þaðan,
Sem eg stend á sjónartindi,
Sextiu ára, þulurinn hári.
Sje eg fyrst, í sama fjarska
Synda ódauðleikans myndir —